“แทคนั่งดีๆสิ อย่าหันหน้าหนีสิ..ติดฮอตเจลก่อน” นิชคุณพาคนตัวใหญ่ไปโรงพยาบาล และหมอชเวจ่ายฮอตเจลมาให้แทคยอนโหลนึง แต่นิชคุณเหมามา3โหลพร้อมตีหน้าตาย บ่นว่าเด็กที่บ้านเค้ามีหลายคน ถึงมันจะเอามารียูสได้ แต่เค้าก็ไม่อยากให้ใช้ร่วมกัน หมอชเวซีวอนนั่งยิ้มแก้มปริ โดยที่เค้าก็ยอมเขียนใบจ่ายยาให้โดยไม่ปริปากพูดอะไร
“ถ้าอาการปวดไม่ดีขึ้นภายใน2-3วัน กลับมาหาหมออีกครั้งนะครับ ผมจะขอเช็คจมูกคุณอีกครั้งนึง” หมอชเวพูดกับแทคยอน คนตัวใหญ่ลืมตาขึ้นหลังจากนางพยาบาลเข้ามาสอนนิชคุณติดแผ่นเจลบนสันจมูกคนผิวเข้ม
“ครับ ขอบคุณมากครับ” แทคยอนกล่าวขอบคุณพร้อมลุกขึ้นยืน คนผิวขาวรีบลุกขึ้นประคองคนตัวใหญ่กลับบ้านทันที
“เสียดายจังนะคะ หล่อทั้งคู่เลย” นางพยาบาลสาวแก่อายุคราวแม่กล่าวขึ้น
“ผมว่าสวยคนนึง หล่อคนนึงมากกว่า” หมอชเวส่งยิ้มหวานๆให้คุณป้าพยาบาล
“ถ้าคุณคนนั้นสวย..คุณหมอเองก็คงสวยไม่แพ้กันนะคะ” คุณป้าพยาบาลกล่าว
“ผมเนี่ยนะ!!!” หมอชเวยกนิ้วขึ้นชี้หน้าตัวเอง
“คนสวยมักไม่ค่อยยอมรับว่าตัวเองสวยนะคะ” ป้าพยาบาลยิ้มหวานพร้อมกับถือแฟ้มผู้ป่วยออกจากห้องหมอชเวกองใหญ่
“ตลกล่ะๆ” ชเวชีวอนรีบคว้ากระจกมาส่องหน้าตัวเอง
“ตรงไหนสวยฟะ ผมออกจากหล่อลากดินขนาดนี้” ชเวชีวอนยิ้มให้ตัวเองในกระจก
“แทคไปถอดเสื้อก่อนนะเดี๋ยวคุณเทอาหารใส่จานให้” นิชคุณจับมือแทคยอนลงจากรถ พาเข้าห้องนอนของแทคที่ตอนนี้เป็นห้องของเค้า2คนแล้ว
“อืม” แทคยอนพยักหน้ารับ แทคยอนบรรจงถอดเสื้อผ้าออกจากตัวและเปลี่ยนเป็นเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น เจ้าแมวร่างใหญ่หอบร่างที่ไร้เรี่ยวแรงออกจากห้องมานั่งรอที่โต๊ะโคนัตซึตัวเล็ก เค้าขยับตัวมุดเข้าไปนอนรอหนุ่มผิวขาวที่กำลังจัดแจงอาหารและเดินมาเสริฟเค้าถึงที่
“นายชอบดูแลคนอื่นตลอดเวลาไม่เหนื่อยรึไง” แทคยอนถามนิชคุณเมื่อคนตัวขาวยกอาหารมาวางที่โต๊ะตัวเล็กตรงหน้าเค้า นิชคุณยิ้มกรุ่มกริ่ม ก่อนจะขยับตังลงนั่งข้างแทคยอน เค้าสอดขาเข้าใต้ผ้าโคนัตซึเช่นกัน
“ต่อไปนี้จะไม่เหนื่อยแล้ว..” นิชคุณหยิบช้อนคนไปคนมาในชามข้าว เข้าตักดับเบิ้ลรีซอลโต้ยื่นมาตรงหน้าแทคยอน
“ทำไมล่ะ” แทคยอนอ้าปากรับช้อนข้าว เค้ากลืนข้าวครีมลงท้องโดยไม่เคี้ยวและเลิกคิ้วมองหน้านิชคุณอย่างสงสัย
“เพราะต่อไปนี้..คุณจะดูแลแต่แทคคนเดียวแล้วไง” คนผิวขาวตักข้าวอีกช้อนป้อนถึงปากแทคยอน พร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
“รู้ได้ไงว่าจะไม่เหนื่อย..ดูแลแทคน่ะเหนื่อยนะ” แทคยอนรวบเอวคนผิวเข้ามาใกล้ๆ แทคยอนยื่นใบหน้ามากระซิบข้างหูคนผิวขาว นิชคุณหลับตาพริ้มเค้ารู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“อ๋า!!..ไหนนายบอกว่าห้ามโดนตัวไง” นิชคุณรู้สึกใบหน้าเค้าร้อนผ่าว หัวใจเค้าเต้นเเรงราวกับมันจะทะลุออกมา คนผิวขาวทำช้อนตกลงบนโต๊ะ เค้ากำมือแน่นด้วยความตกใจ
“อื้ม...อือ..อือ..อ่า” คนผิวเข้มละริมฝีปากจากใบหูคนผิวขาวมาที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงระเรื่ออย่างรวดเร็วจนคนผิวขาวตั้งตัวไม่ติดอีกครั้ง คนตัวใหญ่กดจูบแผ่วเบา นิชคุณรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนสัมผัสบนใบหน้าเค้า คนผิวขาวจูบตอบกลับ เค้าเปิดปากรับเรียวลิ้นหนาของคนตัวใหญ่
“พอเถอะ” แทคยอนผละริมฝีปากออก เค้าผลักร่างคนตัวขาวออกเบาๆ
“อ่า..ทำไมล่ะ” นิชคุณหอบหายใจเข้าออกจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงรุนแรง เค้ากำลังมีอารมณ์คล้อยตามแทคยอนแล้วแท้ๆ
“แทคไม่อยากให้มันเลยเถิด” แทคยอนหยิบทิชชู่มาเช็ดคราบรีซอตโต้บนโต๊ะ และรีบลุกไปหยิบช้อนคันใหม่ที่ห้องครัว
“แล้ว..แทคจูบคุณทำไม...แทคผิดสัญญาก่อนนะ” นิชคุณรีบลุกตามแทคยอนเข้าไปในครัว คนผิวขาวกอดเอวคนตัวใหญ่ไว่แน่น เค้าแนบใบหน้าลงบนแผ่นหลังหนากว้าง
“คุณตะหากผิดสัญญาก่อน” แทคยอนยืนนิ่งเค้าพยายามเก็บกดความรู้สึกของตัวเองไว้
“คุณผิดสัญญาตอนไหน” นิชคุณเงยหน้าขึ้นถามคนตัวใหญ่จากด้านหลัง
“คุณไม่ได้ได้ทำอะไรผิดหรอก..แทคขอโทษ” แทคยอนพลิกตัวกลับมากอดนิชคุณเช่นกัน
“แทคน่ากลัวมากกว่าที่คุณจะเข้าใจ อย่าเข้าใกล้แทคมาก..อย่าเสนอตัวเอง....เราคบกันแบบค่อยเป็นค่อยไปเถอะนะ” แทคยอนขยับตัวกอดคนรูปร่างเล็กแน่น เค้ากดใบหน้าลงกับซอกคอคนผิวขาว
“อืม” นิชคุณกล่าวสั้นๆ เค้ากอดแทคยอนกลับเช่นกัน
“แต่แทคกอดคุณก่อนนะ” นิชคุณยังเถียงต่อ
“ก็อย่าทำตัวน่ารักเกินไปสิ” แทคยอนพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ เค้าต้องกัดลิ้นตัวเองตายเข้าสักวันแน่ๆ
“แทครักคุณเพราะคุณน่ารักเหรอ” คนผิวขาวผลักอกแทคยอนออกพร้อมทำหน้าเบ้ใส่อย่างไม่สบอารมณ์
“แล้วคุณคิดว่าตัวเองมีอะไรดีนอกจากสวยและน่ารักอีกไหมล่ะ” แทคยอนยิ้มขำใส่คนผิวขาว
“ร่างกายของฉัน หัวใจของฉันเป็นของนาย ถ้าคุณจำได้” แทคยอนบ่นงึมงำพึมพำคนเดียว
“แทคพูดอะไรอะ” นิชคุณเอียงหัวถาม
“เปล่า ไปกินข้าวเถอะ” แทคยอนจูงมือนิชคุณกลับมาที่โต๊ะโคนัตซึ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น