คนผิวเข้มหรุบตาตื่นขึ้นมาในรุ่งเช้าของอีกวันนึง เค้ารู้สึกปวดหนึบตามตัวไปหมด แทคยอนสบตากับคนผิวขาวอยู่ในชุดสูท คนผิวเข้มคลี่ยิ้มบางๆ
" นายนี่มันร่านจริงๆแทค นายมั่วไปไม่เลือกจริงๆแม้แต่คนในสายเลือดตัวเองก็ไม่เว้น...ขอแค่รู้สึกดีจะกับใครก็ได้สินะ ฉันไม่น่าหลงคารมนายเลย" คนผิวตวาดลั่น
" ใครนอนกับใคร?” แทคยอนจ้องมองคนตรงหน้าสาดคำหยาบใส่เค้า
คนผิวขาวตะคอกใส่หน้าแทคยอน เค้าคว้าเงินในกระเป๋าและโยนมันลงบนตัวแทคยอน
แบงค์จำนวนกว่า100 ใบ ปลิวว่อนลงบนเตียงนอน
" แค่นี้คงพอมั้ง สำหรับsex ที่.. น่าขยะแขยงกับนาย" นิชคุณแยกเขี้ยวใส่คนบนเตียง
แทคยอนขยับตัวขึ้นมานั่งนิ่งไม่ไหวติง ' ชาน..แทคปวดหัวจัง แทคนอนได้ไหม '
คนร่างใหญ่ทิ้งตัวลงนอนโดยไม่สนใจเสียงประตูห้องที่ปิดดังโครม เพราะคนผิวขาวอารมณ์เสีย
'ทำไมนอกจากปวดหัวแล้ว แทคยังปวดหัวใจด้วยนะชาน แทคทำอะไรผิด...แทคนอนกับใครในครอบครัวเหรอ' แทคยอนยกมือขึ้นกุมหน้าตัวเอง เค้าพยายามคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน
หยาดน้ำตาไหลออกจากดวงตาเรียวยาวเพียงแค่1 หยด คนผิวเข้มยกหลังมือขึ้นซับน้ำตา
'จะร้องให้ทำไมแทคยอน น้ำตาไม่เคยช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น นายน่าจะเข้าใจมันเป็นอย่างดี'
คนตัวใหญ่ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง ด้วยความปวดร้าว ครั้งแรกของเค้ากับผู้ชายที่เค้ารัก ทำไมมันเจ็บปวดขนาดนี้ แทคยอนค่อยๆเดินเข้าห้องน้ำ ยืนเเช่ตัวเองกลางสายน้ำร้อนๆ ร่องรอยรักถูกทิ้งไว้เกลื่อน มันไม่ใช่สิ่งย้ำเตือนว่าคนๆนั้นทำทิ้งไว้เพราะความรัก แต่มันเป็นร่องรอยที่บอกว่า ฉันเป็นผู้ชายที่ร่านและยอมอ้าขาให้ใครง่ายๆ ถึงแม้มันจะเป็นคำพูดที่เข้าใจผิด แต่แทคยอนก็เจ็บมากเมื่อมันถูกพูดออกจากปากของนิชคุณ
แทคยอนออกจากโรงแรมตอน8 โมงหลังอาบน้ำเสร็จ เค้าเก็บเงินเป็นฟ้อนที่ถูกโปรยไว้บนเตียงบนตัวเค้าใส่กระเป๋าทั้งหมด เค้าเดินออกจากโรงเเรมด้วยสีหน้าของผู้แพ้ แพ้ให้กับตัวเองอย่างสิ้นเชิง
บุรุษร่างสีเข้มในชุดสูทยก2มือขึ้นตบหน้า ตัวเองเบาๆ สดใสเข้าไว้อ๊ค แทคยอน โลกไม่ล่มสลายสักหน่อย คนผิวเข้มหยิบหนังยางขึ้นรวบผมตัวเองแบบไม่ใส่ใจ เค้าย่างกายไปที่ป้ายรถเมล์เรียกแท็กซี่ และบอกทางไปบริษัทอย่างไม่รีบเร่ง
วันนี้ร้านอาหารในย่านนี้ก็ยังครึกครื้นเช่นเดิมในทุกเช้า เพราะมันเป็นย่านของพนักงานเงินเดือน และยิ่งติดกับย่านช็อปกระจายแล้ว ผู้คนยิ่งมากกว่าย่านไหนๆ อาหารการกินที่นี่ขึ้นชื่อว่าอร่อยราคาถูก แต่บางร้านก็ราคาค่อนข้างแพง คนผิวเข้มเลือกเข้าร้านหรูๆและซื้ออาหารออกมามากมายราวกับจะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ที่สละเวอร์จิ้นได้อะไรแบบนั้น แทคยอนหิ้วถุงอาหาร6-7 ถุงเดินเข้าบริษัทมุ่งสู่ห้องทำงานในเวลา9 โมงเช้า
"นายมาช้า..แปลกมากแทค...แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้มาทำงานล่ะ" พี่แพนด้าทักสีหน้างุนงงกับภาพร่างบุรุษที่โผ่ลมาตรงหน้า
" ซื้ออะไรมาเยอะแยะวะ" พี่แพนด้าถามต่อด้วยความแปลกใจ
โจควอน ชานชอง อูยอง นิชคุณ หันตามเสียงของจุนซู
" โอ้ว!! ของกิน" อูยองกระโดดโลดเต้นอย่างอารมณ์ดี
ชานชองเลิกคิ้วแบบงงๆ วันนี้น้องชายเค้ามาแปลก
โจควอนยิ้มร่า "โอ้ย!! นายใจดีมากฉันหิวจะแย่แล้ว" มือเล็กสีขาวตบมืออย่างอารมณ์ดี
"แทคเลี้ยงหรา"โจควอนยิ้มแก้มปริ
" อืม ฉันเลี้ยง มาช่วยกันจัดลงจานดีกว่ามะ" แทคยอนมองทุกคนพร้อมยกคิ้วให้ สีหน้าบ่งบอกว่ามีความสุขมาก ยกเว้นคนๆเดียว คนผิวขาวที่ยืนหน้านิ่งอยู่ที่หัวมุมโต๊ะ คนที่ได้ตัวเค้าไปเมื่อคืน คนที่เหยียบย่ำหัวใจเค้า คนที่ด่าเค้าและโปรยเงินบนตัวเค้า
" คุณกินข้าวกัน..นานๆไอ้แทคจะเลี้ยงนะเว้ย" จุนซูควักมือเรียกเจ้านายของตนมานั่งทานข้าวด้วยกัน
" ไม่ล่ะ..ผมยังไม่หิว " คนผิวขาวหันหลังและเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน เค้ารื้อค้นหาของในลิ้นชัก หยิบชุดหูฟังสีแดงขึ้นมาเสียบเข้ากับโทรศัพท์ และนั่งฟังเพลงโดยไม่สนใจกลุ่มเพื่อนที่เฮฮากัน
" คิดไงเลี้ยงวะแทค" จุนซูถามด้วยความสงสัย
" ทำไม..ต้องมีอะไรถึงจะเลี้ยงได้รึไง" แทคใช้ตะเกียบคีบชิ้นซูชิปลาไหลเข้าปากอย่างไม่ค่อยใส่ใจ
" จริงด้วยพี่แทค " อุด้งกระแซะถามเจ้านายตัวเองแบบอยากรู้อยากเห็น มือก็ตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ
" ไม่มีอะไรหรอกน่า..นานๆจะได้กินข้าวพร้อมกันสักที" แทคยอนยกยิ้มกว้าง
" คุณชานไม่กินเหรอครับ" โจควอนรอบมองชานชองเป็นพักๆ
เค้ารู้สึกว่าชานชองอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เห็นแทคยอนเข้ามาในออฟฟิต ผู้ชายคนนี้ชอบทำตัวแปลกๆ
" ผมยังไม่ค่อยหิวคับ" ชานชองยิ้มรับโจควอนเล็กน้อย
"แทค" ชานชองพูดชื่อแทคหลังจากที่แทคยอนคีบซูชิใส่จานให้ชานชอง
" ......." แทคหันมาหาชานชองที่นั่งอยู่ข้างๆทันที
" เกิดอะไรขึ้น" ชานชองถามสีหน้าเครียดต่อหน้าทุกคนบนโต๊ะอาหาร บรรยากาศทมึนขึ้นมาทันควัน
คนผิวเข้มยักไหล่ เบ้ปากเล็กน้อย และยิ้มกว้าง จากนั้นก็ถอนหายใจ
" ไม่มีอะไรนี่ ..นายคิดมากไปแล้วชาน" แทคยอนคีบซูชิยื่นให้ชานชองถึงปาก
2 หนุ่มที่เหลือเริ่มรู้สึกถึงความกระอั่กกระอ่วน และก้มหน้าก้มตาสนใจแค่ข้าวตรงหน้าพวกเค้ากินกันเงียบขึ้น โจควอนหยุดกินข้าวทันที เค้าหันมองไปทางคนผิวขาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานแบบฉุนๆ
" นายแน่คุณ..ฉันรู้นะว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับนาย" โจควอนบ่นอุบอิบคนเดียวแบบไม่ให้ใครเห็น
ปึ๊ง!!
ชานชองทุบโต๊ะอย่างแรง จนทุกคนบนโต๊ะกินข้าว หันมองมาทางเดียวกัน ทุกคนผวาตาเบิกโพลงอย่างตกใจไม่คิดว่าพี่หมีที่ชอบทำหน้าตามึนๆตลอดเวลา ผู้ชายที่รักน้องชายมากคนนั้นจะแสดงอารมณ์แบบนี้ออกมาบนโต๊ะอาหาร
คนผิวขาวเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เค้าแค่แกล้งทำเป็นสนใจงานตรงหน้า หูฟังที่เสียบหูไว้ มันก็แค่ข้ออ้างในการแอบฟังว่าแทคยอนจะหลุดอะไรออกมาบ้างเท่านั้น
" โอเคๆ..ทำไมต้องโกรธด้วย..ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย" แทคยอนถอนหายใจยาวๆ มองหน้าชานชองแล้วพูดแบบเซงๆ
" ฉันเก็บเงินได้" แทคยอนยิ้มกว้างให้ผู้เป็นพี่
" แล้วฉันก็เลยเอามาใช้" คนผิวเข้มฉีกยิ้มหรา ยกมือขึ้นพนมมือ
" ดีใจจังเงินตกมาจากฟ้า" แทค ทำท่าน่ารักใส่คนทั้งโต๊ะ จุนซู ควอน อูยองยิ้มแหยงๆ
เพี๊ยะ!!
ใบหน้าของแทคยอนหันตามแรงมือ และปรากฏลอยนิ้วแดงๆขึ้นบนผิวอย่างชัดเจน ชานชองยกมือขึ้นตบหน้าแทคยอนอย่างแรง
" เฮ้ย!!" จุนจู ควอน อูยอง ร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ อูยองกระโดดกอดจุนซูที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้าไม่เคยเห็นพี่หมีทำร้ายพี่แทคมาก่อนเลย
" อ๊ะ !!.. ขอโทษครับคุณจุนซู " อูยองรีบชักมือกลับเก็บมากอดไว้กับตัวเอง แล้วยิ้มแหยๆ
" มะ..ไม่เป็นไรหรอกครับ" พี่แพนด้าก็ตกใจพอกันเลยไม่ทันได้รู้สึกตัวว่าโดนกอด
นิชคุณตาเบิกโพรง เค้าไม่คิดว่าชานชองจะลงไม้ลงมือกับแทคยอน
' หึงสินะ..รู้แล้วสิว่าหมอนั่นผลีกายให้ฉันด้วย' คนผิวขาวกระหยิ่มยิ้มหย่องคนเดียว
" พี่ตบ..ฉันทำไม " แทคยอนยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเอง น้ำเสียงเค้าสั่นระริก
ครืก~ แทคยอนเลื่อนเก้าอี้ เค้าลุกขึ้นจะเดินหนี
ชานชองลุกขึ้นตามเค้ากางท่อนแขนกำยำออกและคว้าตัวแทคยอนเข้ามากอดอย่างรวดเร็ว
" ปล่อยชาน" น้ำเสียงคนผิวเข้มสั่นตามแรงอารมณ์ ทำนบน้ำตากำลังจะพังทลาย ชานชองใช้มือกดท้ายทอยน้องชายให้ซบลงกับซอกคอตัวเอง
" ไม่เห็นต้องอดทนเลย..ร้องออกมาสิน้ำตาน่ะ.." ชานชองลูบหัวน้องชายเบาๆ เค้าเห็นรอยจูบบนคอแทคยอนหลายจุด และเห็นท่าทีของนิชคุณที่มีต่อแทคยอน แค่นี้เค้าก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ชานชองแค่อยากให้แทคร้องไห้ต่อหน้านิชคุณบ้าง เค้าอยากให้นิชคุณเข้าใจความรู้สึกน้องชายเค้าบ้าง
" อ่อนแอบ้างก็ได้นะแทค" ชานชองพูดต่อหน้าทุกคนในห้องทำงาน และเค้าหวังอย่างยิ่งที่จะให้นิชคุณเข้าใจคำพูดนี้
" อย่าโดนตัวฉัน..ร่างกายนี้มันน่าขยะแขยง" คนผิวสีเข้มขยับดุ๊กดิ้กเพื่อดันตัวออกมาจากอ้อมกอดพี่ชาย เสียงของแทคยอนเอ่ยออกมาเบาๆจนจับใจความไม่ได้
คนผิวเข้มซบหน้าลงบนไหล่ของชานชอง แค่ซบลงแต่ไม่มีน้ำตา และหอมแก้มชานชองฟอดนึง เป็นการขอบคุณ
"หวา!! มีกอดโชว์....จุ๊บโชว์อีกแล้วอ่า " พี่แพนด้าร้องอ๋าขึ้นมา 3 หนุ่มในออฟฟิสมองตาวาว
นิชคุณมองอย่างยิ้มเหยาะ’ ร่านจริงๆ สายเลือดเดียวกันแท้ๆ! เหมาะสมกันแล้วจริงๆกับซูจี พวกนายเหมาะสมกันมากๆ’
คนผิวเข้มลงมานั่งกินข้าวต่อแบบอารมณ์ดีเหมือนเดิม ฝ่ามือเข้มเอื้อมจับมือของชานชองไว้เเน่นที่ใต้โต๊ะกินข้าว ชานชองกระชับมือแทคยอนไว้แน่นเช่นกัน
" จำไว้แทค ฉันจะไม่ทิ้งนาย น้องชายของฉัน" ชานชองโน้มหน้ากระซิบข้างหูแทคยอน
" เงินนี่ได้มาจากการขายตัวของฉัน " แทคยอนพูดแบบเขินๆ
" ไม่คิดว่าจะได้เยอะขนาดนี้ 5555 " คนผิวเข้มระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดัง และกินข้าวต่อแบบไม่สนใจคนรอบข้าง
ค่อก ค่อก !! เพื่อน3 คนสำลักพร้อมกัน อูยองรีบหยิบน้ำให้จุนซูก่อนเลย ส่วนตัวเองก็หยิบทิชชุ่ขึ้นเช็ดข้าวที่เลอะมือ เพราะอูยองยกมือขึ้นป้องปากทัน
โจควอนหันขวับไปทางนิชคุณทันที 'พระเจ้า.คุณ.นาย!! '
คนร่างขาวหันมองแทคยอนทันทีที่คนผิวเข้มพูดจบ 'นายมันหน้าด้านจริง' นิชคุณเสมองไปทางอื่น ทำเป็นไม่รู้ก็จบ เค้าเอื่อมมือหยิบโทรศัทพ์สีดำขึ้นมากดเบอร์โทรหาใครบางคน
" ครับทิฟ บ่ายนี้กินข้าวด้วยกันไหม คุณคิดถึงน่ะ" คนผิวขาวพูดใส่โทรศัพท์โดยไม่สนใจสายตาของคนรอบด้าน
' ช่วงเวลาแห่งความสุขมันจบลงแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพียงแค่การแสดงความรับผิดชอบเท่านั้น สิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนมันเป็นเพียงแค่การระบายความไคร่ของคุณ หรือสิ่งที่คุณทำ คุณทำเพราะต้องการแก้แค้นแทคเรื่องจีสินะ ' แทคยอนคิดอย่างเศร้าใจ เมื่อแผลเค้าหาย นิชคุณก็กลับมาเป็นนิชคุณที่รังเกียจเค้าคนเดิม
ตอนที่แทคพูดว่าได้เงินมา จุนซู และโจควอน ยังไม่เข้าใจว่าเพื่อนเค้าทำแบบนั้นทำไม แต่พอคุณโทรหาทิฟฟานี่ เพื่อนทั้ง2 อึ้ง 'ไอ้บ้าคุณ!! นี่สินะแผนของนาย เลวจริงๆ'
คน5 คนช่วยกันเก็บจานไปล้าง ชานชองจูงมือแทคยอนออกไปจากห้องต่อหน้าทุกสายตาที่จับจ้อง พฤติกรรม2คนนี้น่าสงสัย แต่อูยองก็คอยแก้ต่างให้
" อ้าย!! ไม่ใช่แบบที่พวกพี่คิดหรอกน่า " อูยองโบกมือไปมา
" 2 คนนั่นน่ะสนิทกันแบบพี่ชายน้องชายจริงๆ" อูยองพยายามบอกจุนซูกับควอน ก็ชานชองชอบหมอโฮนิ ส่วนพี่แทคน่ะเค้าชอบคุณนิชคุณ แต่เรื่องนี้เค้าไม่พูดหรอก เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวนี่
‘โอ้ย!! แต่พี่2 คนเนี่ย เหมือนคู่รักกันจริงๆเลยนะ’ ความสัมพันธ์ที่อูยองรู้คือ พี่ชานชองเป็นลูกเลี้ยงของพ่อแทคยอน 2คนนี้ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไม ชานชองถึงปกป้องแทคยอนมากๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น