ตึกตึกตึก!!
เสียงฝีเท้ากระทบพื้นกระเบื้องจุนซูรีบวิ่งออกจากบริษัทเค้าเกือบชนเข้ากับพนักงานหลายคนในบริษัท
จนมาเจอเข้ากับชานชองที่กำลังขับรถออกจากบริษัทออกจากบริษัท
ชานชองเลยอาสาจะไปส่งจุนซูที่บ้านเพื่อถือโอกาสไปพบนิชคุณด้วย
ชานชองได้ยินเกียรติศักดิ์ของนิชคุณมานานแล้วว่าเป็นหนุ่มหน้าสวย สวยมาก สวยจนทำให้หนุ่มๆลุ่มหลงได้จากบรรดาแม่ยกครอบครัวจุนซู
แต่ไม่เคยได้พบสักที เพราะตัวเค้าเองก็ยุ่งจนไม่มีเวลาได้เข้าสังคม ไม่ใช่ว่าเค้าเป็นเกย์หรอกนะ
แต่แค่อยากจะเห็นตัวเป็นๆสักครั้งเท่านั้น
" ฉันอยากเห็นหน้าน้องชายนายจริงๆ"
ชานชองพูดทำลายบรรยากาศตรึงเครียดที่แผ่ขยายออกมาจากตัวเพื่อนซี้ของเค้า
" อย่าแม้แต่จะคิดเชียว.."
จุนซูแยกเขี้ยว ตอนนี้เค้าอารมณ์แย่สุดๆ
" แค่อยากเห็นไม่คิดอะไรหรอก..แกอย่าคิดมากเว้ยซู"
ชานชองแค่ไม่อยากให้เพื่อนคิดมากเรื่องนายอ๊คอะไรนั่นมากเกินไป
รถ....ของชานชองเคลื่อนตัวมาจอดหน้าบ้าน
ท้ายรถสปอรส์คันหรูของจุนโฮที่จอดขวางทางเข้าบ้านของจุนซู ชานชองถึงกับตาลุกวาว มันสวยมากเลย ตัวเค้าเองก็อยากได้นะ แต่ไม่มีเวลาเอาออกไปขับเล่นนี่สิ เศร้าจริงๆเกิดมารวยล้นฟ้าแต่ไม่มีเวลาใช้เงิน
คิมจุนซูก้าวลงจากรถ มุ่งหน้าเข้าตัวบ้านโดยไม่รอเพื่อนคนข้างหลังที่มัวแต่ชื่นชมรถสปอรส์คันงาม
งามจนชางซองแทบจะเอาตัวไปนาบไปถูกับบอดี้รถยนตร์อยู่แล้ว
'ใครกันนะเจ้าของรถคันนี้
ชานชองหล่ะอยากเห็นหน้าจังเลย...อิอิ ต้องรีบไปดูแล้วสิ' เค้าจึงรีบตามจุนซูเข้าไปในบ้านอีกคน
ชาเขียวร้อนๆถูกชงเสริฟในถ้วยเซรามิคทรงวินเทจน่ารัก
แทคยอนและจุนโฮนั่งจิบชาอยู่กลางบ้านของคิมจินยองเจ้าของบริษัทอสังหริมทรัพย์ทั่วโลก
เค้ามองบ้านแล้วรู้สึกได้เลยว่าเจ้าของบ้านเป็นคนเช่นไร
นิชคุณแกล้งปลีกตัวออกไปทำธุระที่สวนหลังบ้าน โดยให้บอดี้การด์คอยเฝ้าคนแปลกหน้าไว้ ส่วนตัวเค้าเองกำลังใช้ความคิดอยู่ว่า ผู้ชายผิวคร้ามแดดคนนี้เค้าเคยเจอรึเปล่า
ทำไมคุ้นหน้าจัง เป็นญาติฝ่ายไหนของครอบครัวรึเปล่า
แต่เค้ากลับไม่กล้าถามออกไป
เพล้ง!!! เสียงแก้วเซรามิคตกพื้น ตามด้วยเสียงอึกกระทึกครึกโครมตามมา ดึงให้นิชคุณรู้สึกตัว
" เสียงอะไรฟะ!!
" นิชคุณย่นคิ้วขมวด สบถ และรีบวิ่งถลาเข้ามาในห้องรับแขก
และต้องชะงัก เมื่อเห็นเศษซากข้าวของในบ้านกระจุยกระจาย ชายในเสื้อหนังถูกการ์ดล็อกไว้
"ปล่อยสิเว้ย เชี่ย!! บอกให้ปล่อยไงโว้ย!! " การ์ดเอามือปิดปากจุนโฮไว้แน่น
"อื้อ ปล่...อึ๊บ" ชายตาตี่เตะขาลอยจากพื้นหลายครั้ง สะบัดตัวไปมาให้หลุดจากวงแขนการ์ดร่างใหญ่
นิชคุณเห็นพี่ชายของเค้าหวดหมัดใส่หน้าคนมาขอซื้อบ้าน หมัดเชี่ยวๆเรียกเลือดที่ปลายหางคิ้วขวาของคนผิวเข้ม
คนผิวเข้มเซไปนิดหน่อย
แทคยอนยกมือซ้ายขึ้นปาดเลือด เค้ายังงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ทำไมตัวเองถึงโดนต่อย คิมจุนซูหันหลังและตวัดขาขึ้นมาหวังจะเตะหัวคนผิวเข้มอีกครั้ง
หวึบ
เสียงท่อนขาฉีกอากาศพุ่งเข้าใส่แทคยอน คนผิวเข้มยกแขนขวาขึ้นมาจะตั้งการ์ดสูง
แต่แขนขวาเค้ามันไม่ค่อยเชื่อฟังเท่าไหร่
‘ โดนแน่’ นี่คือสิ่งที่นิชคุณคิด ทำไมหมอนั่นยกการ์ดต่ำแบบนั้น
“หยุดนะ!!!” นิชคุณร้องลั่น ปลายเท้าคิมจุนซูหยุดอยู่ที่ข้างหูคนผิวเข้ม
"ทำบ้าอะไรของนายคิมจุนซู
บ้านพังไปแทบนึงแล้วเห็นไหม!! " นิชคุณตวาดแว๊ดใส่จุนซู
พร้อมกับบอกการ์ดให้ปล่อยตัวจุนโฮ
จุนโฮกระฟัดกระเฟียดใส่การ์ด
และหันไปจ้องหน้าผู้ชายตัวสูงที่อยู่ๆก็ทำร้ายพี่ชายเค้า
"ฉันจะฟ้องร้องพวกแกทุกคน
แกไอหน้ายาว เรื่องมันไม่จบเท่านี้แน่" จุนโฮตวาดแว๊ดใส่จุนซูอีกครั้ง
จุนโฮรีบวิ่งเข้าไปประคองแทคยอนทันที
แทคยอนมีอาการเหมือนมึนๆเซๆเล็กน้อย พร้อมพูดจาปลอบน้องชาย
" อย่าจุนโฮ...ฉันไม่เป็นไร" จุนโฮรีบกดโทรศัพท์เรียกแพทย์ประจำตัวแทคยอน มือใหญ่คร้ามแดดแตะหลังมือจุนโฮ
" ไม่ต้องจุนโฮ เดี๋ยวนูน่าเป็นห่วง
" จุนโฮเม้มปากกัดฟัน กึดกึด กำโทรศัพท์แน่น เค้ากลัวเหลือเกิน แทคยอนถอนหายใจเบาๆ
ใช้มือข้างซ้ายโอบไหล่น้องชายเข้าหาตน และขยี้ผมจุนโฮเบาๆ ภาพตรงหน้าทำให้เจ้าของบ้านอย่างจุนซูรู้สึกผิดตะหงิดๆ
นิชคุณรีบเดินเข้ามาดูอาการของคนผิวเข้มทันที
คนผิวขาวพาแทคยอนไปนั่งที่โซฟา และเดินมาหยุดตรงหน้าแทคยอน
เค้าก้มใบหน้าเข้ามาใกล้คนผิวเข้ม แทคยอนได้กลิ่นหอมหวานที่ไม่คุ้นเคย
แต่มันทำให้รู้สึกดี นิชคุณถือวิสาสะใช้มือขาวๆเปิดปอยผมของแทคยอนขึ้น ดวงตาสีเข้มมองใบหน้าขาวๆตรงหน้า
และเค้ายอมเชื่อฟังง่ายๆ มือขาวๆจับปายคางของแทคยอนให้เชิดขึ้นเพื่อดูแผลชัดๆ
"คุหางคิ้วคุณแตกนะ
เดี๋ยวผมทำแผลให้ " นิชคุนรีบสั่งแม่บ้านให้เอาอุปกรณ์ทำแผลมาให้
ชานชองที่ตามเข้ามาเห็นเหตุการณ์จึงเข้ามาช่วยจับล็อคตัวจุนซูไว้
เข้ากระชากลากถูเพื่อนออกไปหน้าบ้าน "จุนอ่า!! ไอ้บ้า !! ใจเย็นๆสิโว้ย!! "
จุนซูเวลาโมโหแม้แต่บรรดาบอดี้การ์ดก็จะกลัวจนไม่กล้าเข้ามาห้าม
ชานชองจึงต้องเป็นคนเข้ามาช่วยเกลี่ยกล่อมอีกแรง
ด้านจุนโฮโมโหจุนซูมาก แต่เค้าไม่อยากสร้างปัญหาให้คนในครอบครัว
จึงได้แต่ส่งสายตาอาฆาตไปให้จุนซู แต่ดันไปสบตากับชายร่างใหญ่ที่เกือบจะตัวเท่าพี่ชายเค้า
" อ่าห์ ขอโทษนะครับ
" ชานรีบขอโทษคนตาตี่ ‘ แต่เอ๊ะ!!เราขอโทษทำไมวะ เราไม่ใช่คนผิดนี่หว่า’ ชานชองสบตากลับให้คนร่างเล็กตาตี่พร้อมกับทำสีหน้าขอโทษขอโพย
พลาสเตอร์ยาลายน่ารักแปะอยู่ปลายคิ้วขวาของแทคยอน
คนตัวใหญ่ใช้มือข้างซ้ายลูบไปมาอย่างใช้ความคิดบนโซฟาสีดำมันขลับกลางบ้านคิมจินยอง พวกเค้าทั้งหมดต้องเปลี่ยนพื้นที่เจรจาซื้อขายบ้านกันใหม่ จุนโฮนั่งอยู่ข้างๆแทคยอน เค้าหยิบเอกสารที่ต้องใช้
และสมุดเช็กขึ้นมา ตอนนี้จุนโฮสงบลงแล้ว เค้าเป็นมือขวาของบริษัทpm เค้าแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับงานได้
จุนเคและนิชคุณนั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้า อูยองเมื่อได้รับเรื่องการขายบ้านก็เตรียมเอกสารพร้อมสรรพตามมาทีหลัง ไม่มีการพูดคุยถึงเรื่องในอดีต พวกเค้าแค่ทำสัญญาซื้อขายกันเงียบๆ แทคยอนได้บ้านสีขาวมาไว้ในมือ เจ้าของบ้านสีขาวหลังนี้อายุน่าจะมากกว่าเค้าไม่กี่ปี
เป็นผู้ชายผิวขาวแบบคนเกาหลีทั่วไป ขอบตาดำๆแบบหมีแพนด้าและใบหน้ายาวเรียว รูปลักษณ์ภายนอกก็เหมือนCEOทั่วไป แต่EQในฐานะหัวเรือใหญ่ อาจจะไม่ผ่าน ผู้ชายคนนี้เป็นพวกใจร้อน
เค้ารู้สึกได้ผ่านท่าทีของอีกฝ่าย รวมทั้งเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ด้วย เจ้าแพนด้านี่อยู่ๆก็เดินปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อเค้าให้ลุกขึ้นมายืน
จนเค้าเผลอทำแก้วน้ำลายสวยฟุ้งฟิ้งในมือหล่นแตก ' มันน่าโมโหนักเชียว'
'หมอนั่นพูดอะไรสักอย่างนะ
'
" นายหายไปไหนมา ไอ้เพื่อนเลว
อ๊ค แทคยอน " ตัวเค้าเองยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คงมีเรื่องเข้าใจผิดเกิดขึ้นละมั้ง
แทคยอนใช้มือซ้ายแกะมือของเจ้าของบ้านสีขาวออก และจัดเสื้อผ้าให้เข้ารูปตามเดิม
เค้าสะบัดเสื้อสูทตัวนอกนิดหน่อย และตอบคำถามทันที่
" ปาร์ค แทคยอน คือชื่อของผม และผมไม่รู้จักคุณ " แทคยอนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่แสดงท่าทีอะไร อยู่ดวงตาเค้ากรอกขึ้นข้างบนจนสุด
อ๊ะ!! เค้าจำได้แล้ว เจ้าของบ้านหลังนี้ชื่อ
คิมจุนซู เค้าเคยเห็นหน้าตอนที่หาข้อมูลเจ้าของบ้านหลังนี้
'ใบหน้าหลุกหลิที่คุ้นเคย แทคยอนชอบทำท่าแอ๊บแบ๊วเสมอเวลาเค้าใช้ความคิด ไอ้บ้านี่ยังมาบอกอีกว่าไม่ใช่อ๊คแทคยอน'
จุนซูยืนมองคนผิวสีเข้มตรงหน้า เค้าเกือบจะหลุดยิ้มออกมาแล้ว เกือบจะลืมเรื่องที่ผู้ชายตรงหน้าทำไว้ในอดีต
ผู้ชายร่างใหญ่ผิวสีเข้ม
ยิงฟันขาวออกมา เห็นฟันจอบชัดเจน เค้าพูดอย่างมั่นใจ " คุณคือ คิมจุนซู ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
แทคยอนยื่นมือออกมาข้างหน้า หวังจะจับมือทักทาย
เค้าคงลืมทักทายเจ้าของบ้านสินะ
แล้วหมัดฮุนๆก็ประเคนเข้าหน้าเค้า ตอนนี้เค้าอารมณ์เสียนิดหน่อย เค้าอยากออกไปจากสถานการณ์นี้โดยเร็ว จริงๆเค้าก็อยากรู้นะ เหตุผลที่โดนชก สาเหตุที่คิมจุนซูอารมณ์เสีย
แต่เค้าไม่ชอบเอาตัวเข้าไปพัวพันกับเรื่องของคนแปลกหน้า ถึงแม้ว่าคนพวกนี้กำลังจะเป็นเพื่อนบ้านใหม่ของเค้าก็ตาม
แทคยอนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
ก้มหัวเล็กน้อยให้ไอ้แพนด้า และชายร่างขาวด้านขาว
" คุณคือ" คนผิวสีเข้มตัวใหญ่หันไปทางร่างขาว
"คิม นิชคุน ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องเค้า
" นิชคุณหันไปทางจุนซู
" คุณเป็นสถาปัตยนิคบ้านหลังนี้สินะ
ผมจำชื่อคุณได้ ผลงานหลังเรียนจบของคุณค่อนข้างเข้าตาผมมาก"
แทคยอนยิ้มกว้างให้ 'ตอนเห็นหน้าครั้งแรกเค้าคิดว่าหน้าคุ้นๆ แต่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร' แทคยอนรู้สึกตัวเองเสียมารยาทมาก
นิชคุณเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย " คุณปาร์ครู้รึครับ"
แทคยอนพยักหน้าเล็กน้อย
ยกยิ้มละไม ยื่นมือให้คนตรงหน้า
" แทคยอนครับ เรียก
แทคก็ได้ครับ" นิชคุณ ยื่นมือขาวออกไปจับมือคนผิวสีเข้ม
เขย่ามือเบาๆ2 ครั้ง
" นิชคุณคับ เรียกผมว่า คุณ ก็ได้คับ"
จุนเคมองภาพตรงหน้าอย่างขัดใจ
‘เหอะ เหอะ แล้วแกจะรู้คุณ
คนที่ทำให้แกนอนฝันร้ายจนทุกวันนี้คือมันนี่แหละ’
อูยองรีบเดินมาคล้องแขนจุนซูกึ่งลากกึ่งจูงให้กลับไปทำงาน
" เฮ้ พวกฉันไปก่อนนะ " อูยองบอกกับนิชคุณ
" อืม " นิชคุณรับคำ
" พี่แทค ผมหิวแล้วไปหาอะไรกระแทกท้องกันดีกว่าไหม
" จุนโฮเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งเงียบฟังชานชองถามนู่นถามนี่ไม่เลิก
" ผมรู้จักร้านอร่อย
ผมพาไปได้นะคับ คุณเอ่อ..จุนโฮ " จุนโฮหันขวับมองชานซองตาเขียว ผู้ชายคนนี้กำลังหว่านสเน่ห์ใส่เค้าแน่ๆ
หมอนี่เป็นเกย์เหรอฟะ
" คุณเป็นเกย์รึไงชวนผู้ชายไปกินข้าวน่ะ
" จุนโฮมองชานชองแบบเอาเรื่อง พร้อมทำเสียงจิ๊!! จ๊ะ!!แบบไม่สบอารมณ์
ชานชองถึงกับอึ้งเมื่อเจอประโยคเด็ดของผู้ชายร่างอวบเล็กตรงหน้า
เค้านั่งค้างเป็นหิน ทบทวนสิ่งที่ตัวเองทำ ‘พระเจ้า!! ตะกี้
เรากำลังจีบสาวอยู่แน่ๆ เราจีบผู้ชายรึเนี่ย!! รึว่าเราเป็นเกย์วะ’
แทคยอนขอความช่วยเหลือกับนิชคุณเรื่องการตกแต่งภายในบ้าน แทคยอนเป็นคนง่ายๆเซนส์แฟชั่นค่อนข้างห่วยไปจนถึงขั้นที่เรียกว่าอาญชกรรมทางแฟชั่นเลยทีเดียว
ดังนั้นเรื่องเสื้อผ้าทุกอย่างจึงตกเป็นหน้าที่ของสไตส์ลิคโจครวนน้องชายคนเล็กของบ้าน
จุนโฮเป็นคนจัดการให้เรื่องการช๊อปปิ้ง
แทคยอนตั้งใจจะวางมือจากบริษัทpmของสกุลปาร์ค เค้าอยากกลับมาใช้ชีวิตช่วงที่เหลือกับบ้านเกิดตัวเอง
ด้วยหน้าที่การงาน ความสามารถของแทคยอนตอนนี้
ต่อให้เค้าวางมือทุกอย่างเค้าก็มีเงินใช้ไปตลอดชีวิต บางทีเค้าอาจจะรับจ๊อบเล็กๆมาทำที่บ้านก็ได้
นิชคุณตอนแรกก็อยากปฎิเสธ
แต่ด้วยความคิดที่ว่า บ้านหลังนี้มันเหมือนเป็นบ้านหลังที่3 ของเค้า เค้าฟูมฟักมันมากับมือ
เค้าก็อยากให้มันสมบูรณ์แบบด้วยมือเค้าเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น