" เฮ้อคุณ..ถ้าพี่แทคฟ้องร้อง...แกติดคุกได้เลยนะ..แล้วทนายพี่แกก็โหดด้วย" ชานชองพูดกับชายร่างขาวตรงหน้าภายในห้องอาหารโรงพยาบาล
" นายคิดว่าข้อหาข่มขืนกระทงแรก..มีความผิดขนาดไหน " มือเรียวสีขาวค่อยๆใช้ตะเกียบม้วนเส้นราเมงขึ้น ก่อนเอาเข้าปากและเคี้ยวด้วยสีหน้าไร้ความกังวล
"นายกล้าพูดคำนี้ออกมาง่ายๆเลยนะ..สำนึกบ้างไหม!!" ชานชองตาเขียวใส่เพื่อนตัวขาวเมื่อคิดถึงสภาพแทนยอน
"สำนึกสิ..ถ้าคุณแทคเป็นผู้หญิง..ฉันจะแต่งงานกับเค้า" นิชคุณตอบแบบจริงจัง
“ต่อให้พี่แทคเป็นผู้หญิง....พี่เค้าก็ไม่แต่งกับแกหรอกคุณ”ชานชองพูดแบบไม่มองหน้าเพื่อน
“เพราะคุณเลือดเย็นใช่ไหม”นิชคุณเองก็ไม่มองหน้าชานชองกลับเช่นกัน
“นายเป็นคนดีคุณ..เชื่อสิว่าพี่แทคต้องคิดแบบนี้..ไม่งั้นเค้าคงไม่ยกโทษให้แกหรอก”ชานชองตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“ฉันเนี่ยนะดี..ฉันทำร้ายเค้าขนาดนั้น..และฉันเคยฆ่าคน.ถึงแม้ครอบครัวนั้นจะไม่เอาความแต่ฉันก็เคยทำผิด...บางทีฉันอาจไม่เหมาะกับเค้าจริงๆ”นิชคุณค่อนแคระตัวเอง
ชานชองมองหน้าเพื่อนแบบเซงๆ “เพราะต่างคนต่างคิดแบบนี้ไง ”
" ฉันไม่ทำ!!" ชานชองเน้นน้ำเสียง เสียงดังฟังชัด ใบหน้าแน่วแน่
" งั้นนายก็ไม่ต้องคิดเรื่องLong week endกับจุนโฮเลย" นิชคุณใช้มือเรียวยาวขึ้นมาทำท่าลักษณะพัด สะบัดไล่ความเผ็ดออกจากปาก ราเมงกิมจิอร่อยมาก แต่ก็เผ็ดมากเหมือนกัน
" นี่นาย นาย...กำลังติดสินบนเจ้าพนักงานเหรอ!! " ชานชองโวยวาย เตะเเข้งเตะขาไม่พอใจ เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่คนอื่นเริ่มหันมองเป็นตาเดียว ชานชองก็ขยับตัวนั่งให้เรียบร้อย ใช้มือจัดเสื้อผ้า ให้เข้าที่ ก่อนจะหันไปก้มโค้งให้พนักงานคนอื่นๆ
" ฉันจะใช้วิธีของฉัน และวิธีของนายฉันจะเก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้ายล่ะกัน ...และอย่ามายุ่งกับวันหยุดของฉันนะคุณ ..ไม่งั้นเราขาดกัน " ชานชองสะบัดหน้าใส่นิชคุณ
" กินอะไรเพิ่มไหม ฉันเลี้ยง" นิชคุณเงยหน้าขึ้นจากชามราเมง และยกยิ้มให้ เพื่อนที่เห็นแก่กิน มีหรือจะไม่รับ
" ป้ารามยอน2ครับ!! ชานชองตะโกนบอกป้าแม่ครัวอย่างรวดเร็ว ดวงตาใสเป็นประกาย แต่ก็ไม่ลืมหันกลับมาหาแยกเขี้ยวใส่เพื่อนสนิท
สุดท้ายแล้วแทคยอนก็ยอมอยู่เกาหลีต่อเพราะคำเกลี่ยกล่อมของชานชอง แต่มีข้อแม้ว่า ห้ามนิชคุณมาเยี่ยมจนกว่าเค้าจะออกจากโรงพยาบาลและรวมถึงหลังจากนั้น
" พี่ให้อภัย..แต่ไม่ได้หมายความว่า พี่อยากเจอหน้าเพื่อนนายนะไอ้หมีควาย" แทคยอนกำชับ
ในขณะที่ด้านนิชคุณเองก็ดื้อหัวชนฝา เค้าสั่งอูยองว่าเมื่อไหร่ที่แทคยอนหลับให้โทรมาบอก เค้าจะรีบตรงดิ่งมาเยี่ยมทันที เวลาไปเยี่ยมก็ใช้เวลาไม่กี่นาที ส่วนความเคลื่อนไหวอะไรอูยองก็คอยโพสบอกในคาโตทอกต์ อูยองแอบถ่ายรูปตอนหลับของแทคยอนส่งให้นิชคุณด้วย
"พี่หายดีแล้ว" แทคยอนโทรศัพท์หาชานชอง เค้าอยากกลับไปทำงาน เพราะเบื่อที่จะเล่นเกมส์แล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นงานอดิเรกอีกอย่างที่เค้าชื่นชอบรองจากการนอนก็เถอะ แต่การถูกจำกัดขอบเขตให้อยู่แต่ในห้องรับรองVIP 3 สัปดาห์ มันทำให้เค้าเบื่อโคตรๆ 3สัปดาห์ที่ทรมานจากรอยแผลที่ฝังลึกลงบนตัวเค้าและจิตใจเค้า
ชานชองเข้ามาทำแผลให้แทคยอนทุกวัน รุ่นน้องเค้าพร่ำขอโทษแทนเพื่อนของตนที่ทำร้ายแทคยอน แทคยอนแค่พยักหน้าและยิ้มให้บางๆ จุนโฮขอเข้ามาคุยกับเค้าในบางที เพราะคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นต้องมีผลดระทบต่อความรู้สึกแทคยอน ใช่เพราะมันทำให้หมอศัลยคนเก่งกลับมาฝันร้ายทุกคืนอีกครั้ง ชานชองบอกว่าวันนี้ก่อนกลับคอนโด นิชคุณอยากเลี้ยงข้าวขอโทษ รุ่นน้องตัวเเสบของเค้าจัดเตรียมเสื้อผ้ามาให้ครบชุด เลือกโดยเจ้าพ่อแฟชั่นลีจุนโฮ จิตแพทย์หนุ่มแฟนหมีชาน ส่วนเรื่องค่าชุดชำระโดยแพตตินั่มการ์ดของนิชคุณ ซึ่งโดยความคิดแทคยอนแล้ว เค้าคิดว่านี่มันบังคับกันชัดๆ
" อืม " แทคยอนตอบแบบขอไปที เค้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวชายผิวเข้มยืนมองรอยแผลบนร่างกายตัวเอง รอยช้ำ รอยกัด รอยจูบ รอยฉีกขาดบนตัวเค้า นี่มันสาสมแล้วถ้าเด็กนั่นจะเรียกร้องเอาคืนจากเค้าในวันนั้น ถึงแม้เรื่องมันจะผ่านมานานแล้วก็ตาม
"เดี๋ยวมันก็หายแทค..รอยแผลทุกอย่างหายได้ "แทคยอนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือกับตัวเอง
หนุ่มน้อยอูยองจัดการแพคกระเป๋าให้คนผิวเข้มจากนั้น2 คนก็นั่งคุยกัน แทคยอนคุยกับอูยองหลายเรื่อง รู้มาว่าอูยองอยากเป็นนักเต้นตอนนี้ก็มีรับจ๊อบเป็นแดนเซอร์บ้าง ซึ่งเท่าที่แทคยอนเห็นแทคยอนคิดว่าไอ้เด็กนี่โคตรเก่งไปได้ไกลแน่ ตัวแทคยอนเองก็มีเพื่อนทำงานในวงการบันเทิงเหมือนกันแต่จะให้แนะนำให้ก็ยาก เพราะอูยองไม่ได้ภาษาอังกฤษเลย เค้าจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ในการสอนภาษาอังกฤษให้อูยองซะมากกว่า
" ไออิกู นานไปแล้วนะ!! "คุณป้าวัยกระเตาะบ่นเสียงดัง
" ย่ะ!!อะไรเนี่ยรอมาเป็นชม.แล้ว, โอ้ยหิวๆ "เด็กผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นครอบครัวเดียวกันร้องขึ้น
" อยากกินของอร่อยก็ต้องทนย่ะ บ่นอยู่น่ะแหละ "
บรรดาสาวๆที่ยืนต่อคิวอยู่ด้านหน้าคนผิวขาวโวยวายขึ้นมาเป็นระยะๆ
ซึงลองและบอดี้การ์ด6 ปลอมตัวเนียมไปกับลูกค้าต่อแถวหน้าและหลังนิชคุณ นิชคุณรอคิวอยู่ที่ร้านอาหารที่ขึ้นชื่อว่าอร่อยมาก เค้ายืนรอมาประมาณ1 ชมแล้ว ทำไมเค้าต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ!! นิชคุณนิ่วหน้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นคำสั่งแกมบังคับของคุณหมออ๊ค เค้าคงไม่มาทำอะไรแบบนี้ ทำไมเจ้าของโรงแรม5 ดาว10 สาขาทั่วเกาหลีต้องมายืนขาแข็งรอกินข้าวด้วยนะ เค้าเริ่มคิดกลับไปถึงความหลังในอดีตตอนที่บริษัทล้มละลาย และพ่อแม่ตายจากอุบัติเหตุ ตอนนั้นชีวิตเเย่มาก ต้องอดมื้อกินมื้อ เค้าพยายามสุดกำลังเพราะคิดว่า ฉันจะไม่กลับไปอยู่ในสภาพแบบนั้นอีกแล้ว
"ถ้าเด็กน้อยของนายอยากเลี้ยงข้าวขอโทษก็ให้เด็กนั่นไปจองคิวที่ร้านปู่ละกัน..และไม่ต้องเอาลูกสมุนไปนะ.."
แทคยอนสั่งเด็ดขาดกับชานชอง ด้านชานชองเองบอกกับแทคยอนว่าทำได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องบอดี้การ์ดและซึงลองที่ยังไงก็ต้องตามไปคุ้มกัน
"คุณหมอมาช้าจังครับ " นิชคุณเอ่ยขึ้นทันทีที่แทคยอนโผ่ลหัวมา วันนี้หนุ่มร่างใหญ่ผิวเข้มมาในลุคหล่อแมนแฮนซั่ม แค่ความหล่อบิ๊งเป็นประกายของนิชคุณคนเดียวก็เป็นจุดสนใจจะแย่แล้ว พอแทคยอนโผ่ลมาอีกคน สาวๆแถวนั้นเจี๊ยวจ๊าวกันใหญ่
" ได้โต๊ะรึยัง" แทคยอนเลี่ยงไม่ตอบ เค้าเสมองไปทางอื่น เมื่อเจอพนักงานประจำร้านก็ส่งยิ้มทักทาย และพนักงานก็ส่งเสียงเรียกใครอีกคนด้านในร้าน ผู้ชายที่เดินออกมาอายุน่าจะมากกว่าแทคยอนนิดหน่อย ดูเป็นเจ้าพ่อแฟชั่นพอๆกับจุนโฮเพื่อนเค้าแต่สำเนียงภาษาน่าจะเป็นคนแดกูและดูรั่วๆบ๊องๆเหมือนคนผิวเข้ม
" หายหัวไปไหนเป็นเดือนวะ..นึกว่ากลับบ้านเกิดไปแล้วนะเนี่ย.จะมากินทำไมไม่โทรมา แกมาต่อแถวทำไมวะ บ้ารึเปล่า" เจ้าของสำเนียนแดกูพูดขึ้น แล้วใช้มือตบหัวคนผิวเข้มแรงๆทีนึง
"โอ้ย!!..พี่เบาหน่อย..ผมเพิ่งออกจากโรงบาลนะ"แทคยอนร้องเสียงหลงปรามเพื่อนผู้พี่
"แกก็อยู่โรงบาลทุกวันอยู่แล้วนี่..โดนตัวแล้วเจ็บ..ทำไม..โดนมีดผ่าตัดบาดมือเหรอ"แพนด้าแดกูพูดติดตลก
"ครับ..บาดไปทั้งตัวผมเลย..อยากดูแผลไหมล่ะ"แทคยอนแยกเขี้ยวยิงฟันใส่ปู่
" นี่..คะ..คุณ " นิชคุณแฮวทันทีบ้าชิบ!! นี่หมออ๊คหลอกให้เค้ามายืนรอคิวชม.นึงเนี่ยนะ
"ทำไม"แทคยอนถามนิชคุณกลับ
"คุณเป็นคนบอกว่าจะเลี้ยงข้าวผม คุณก็ต้องมารอคิวเองสิ " แทคยอนตอบด้วยสีหน้ากวนตีน
"เพื่อนเหรอวะ แทค" ดวงตาเรียวยาวของปู่แดกูหันมามองนิชคุณหัวจรดปลายเท้าด้วยความแปลกใจ
แทคยอนส่ายหน้า " เจ้านายผมกับชานชองน่ะ" แทคยอนตอบเรียบๆ
" เฮ้ย!! ให้เจ้านายมายืนรอได้ไงวะ " " เชิญเลยครับเดี๋ยวผมเปิดชั้น2 ให้" ปู่แดกูโค้งตัวให้คนผิวขาวเล็กน้อย
" ไม่เป็นไรพี่..เจ้านายในที่ทำงาน แต่นี่เลิกงานแล้ว หมอนี่ก็แค่คนแปลกหน้าเท่านั้นแหละ " แทคยอนบอกปฎิเสธทันควัน
"คนแปลกหน้าเหรอครับ..คุณใจร้ายกับผมจัง" นิชคุณกัดปากตัวเองด้วยความน้อยใจ
“ยกเลิกก็ได้นะครับ..เพราะปกติผมก็ไม่ทานข้าวร่วมกับคนแปลกหน้าอยู่แล้ว” แทคยอนตรอกกลับแรงขึ้นอีก ถึงแม้เค้าจะให้อภัยในสิ่งที่นิชคุณทำ แต่ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้เค้าสามารถเป็นเพื่อนกับคนที่เพิ่งขืนใจเค้าได้
จุนเคมองชาย2 คนสลับไปมา เค้าแอบยิ้มนิดๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้แทคยอนกำลังเล่นสนุกอะไรบางอย่าง
"งั้นพี่ไปดูงานข้างในก่อนละกันนะ" ปู่แพนด้าเดินหายเข้าไปในตัวร้าน
"ทิฟฟานี่จะไปไหนน่ะ..กลับบ้านเถอะ...เจสเหนื่อยแล้วนะ " หลังจากทำงานเสร็จช่วงเย็นๆ ทิฟฟานี่ก็ชวนเจสสิก้ามาเดินช็อปปิ้ง เจสสิก้าเดินมาร่วม3 ชม.แล้ว เธออยากกลับบ้าน อยู่ๆทิฟฟานี่ก็กระชากแขนเธอผ่าฝูงชนไปถึงร้านอาหารร้านนึง เจสสิก้าหยุดยืนนิ่งข้างหลังผู้ชายผิวขาวคนนึงที่คุ้นตามาก ทิฟฟานี่พาเธอมาหานิชคุณและทิฟฟานี่ยังเข้าไปชวนนิชคุณอีก
" อ้าว คุณนี่น่า " ทิฟฟานี่กระโดดเข้าไปกลางวงสนทนาของแทคยอน
" ไม่ได้เจอกันนานเลยนะตั้งแต่งานศพน้องเธอมาทำอะไรที่นี่หล่ะ..ทิฟกำลังจะไปกินข้าวไปด้วยกันนะ..นานๆนายจะว่างสักที" ทิฟฟานี่เสมองไปทางผู้หญิงผิวขาวตัวเล็กอีกคนที่ยืนข้างๆ
แทคยอนมองหญิงสาวแปลกหน้า2 คน เธอสวยถูกสเป๊คแทคยอนมาก แต่เค้ารู้สึกหงุดหงิดและไม่ชอบใจอะไรบางอย่าง นิชคุณกำลังปฎิเสธ แต่แทคยอนเอ่ยขึ้นก่อน
" คุณหิวนี่ไปกับเพื่อนคุณสิ กินที่นี่คงต้องรออีกสักชม.มั้ง " คนตัวหนาตั้งใจตีจากอย่างรวดเร็ว เค้ารู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยเจอผู้หญิง2คนนี้มาก่อนแน่ๆ หน้าหนาวหลายปีก่อนเค้ามาเกาหลีและสร้างเรื่องไว้มากมาย มากจนจำไม่ได้เลย
นิชคุณล้วงมือเข้ากระเป๋า ดวงตาจับจ้องไปที่ใบหน้าหญิงสาวตัวเล็กที่แสนคุ้นเคย
" งั้นผมกลับล่ะ" แทคยอนโบกมือลาและกำลังจะแยกตัวออกมา
" ไปด้วยกันสิคะ ไปหลายคนจะได้สนุก" เจสสิก้าพูดขึ้น หลังจากเธอยื่นนิ่งเป็นตอไม้มาสักพัก
บรรยากาศในรถ ทิฟฟานี่พูดคุยนั่นนู่นนี่ไม่หยุดในขณะที่อีก3 คนในรถนั่งเงียบ มีการตอบโต้กลับบ้างเล็กน้อย
ทิฟฟานี่เลือกไปกินข้าวในโรงแรม5 ดาวของบ้านเธอเอง เธอจองห้องสวีทไว้ และจะดินเนอร์กันบนนั้น
แทคยอนไม่ชอบดีไซน์ของตัวตึกเลย ดีไซน์ที่ทำให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง เห็นเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยแสงไฟไกลสุดลูกหูลูกตา ยิ่งจำนวนชั้นสูงเท่าไหร่ยิ่งทำให้เค้าเกลียด ไม่ใช่ว่าเค้ากลัวความสูงหรอกนะ แต่เค้าแค่ไม่ชอบ คนผิวเข้มเดินมองรอบๆตัวอาคาร โรงแรมที่นี่ตกแต่งได้ดี น่าเข้าพักสมกับเป็นโรงแรมชั้น1 หมออ๊คค่อยๆเดินไปที่กระจกบานใหญ่ แสงสียามค่ำคืนจากจุดที่สูงที่สุดของตัวตึกช่างดูงดงาม เค้ามองลงไปข้างล่าง ความรู้สึกของเค้าไหววูบไปชั่วขณะ
อาหารมื้อนี้เป็นเนื้อสเต๊กชิ้นโต ทิฟฟานี่ตั้งใจเลือกเนื้อน่อง เธอลงไปสั่งเองเลยว่าเอาให้เหนียวที่สุด เพราะรู้ว่าเจสสิก้าใช้มีดไม่คล่อง ทำให้การตัดเนื้อมันดูทุลักทุเลมาก เธอหวังว่านิชคุณจะคอยช่วยตัดเนื้อให้เจสสิก้า ดวงตาสีดำเหลือบมองชายผิวขาวและผู้หญิงผิวขาวที่นั่งข้างกัน เค้าค่อยๆระบายลมหายใจออกมาช้าๆเบาๆ ความรู้สึกแปลกๆ ความอึดอัดที่ทำให้ท้องใส่เค้าแปรนปรวนคืออะไรกัน เค้าพยายามหยุดความคิดตัวเอง และตัดชิ้นเนื้อเข้าปากและเคี้ยวอย่างสุภาพ
" คุณใช้มีดเก่งจังเลยค่ะ " เจสสิก้าพูดขึ้น เธอหันมายิ้มหวานให้แทคยอน
"แทคยอนครับ..เรียกแทคเชยๆก็ได้" หมออ๊คยิ้มสุภาพให้เจสสิก้า หนึ่งในสองคนนี่คงมีคนนึงเป็นคู่หมั่นเก่าของนิชคุณละมั้ง แทคยอนตะหงิดๆว่าเหมือนเคยได้ยินชื่อแน่ๆ เค้าปรายตามองเจสสิก้าบ่อยครั้งแบบไม่รู้ตัว
"นั่นสิคะ.ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย.. " ทิฟฟานี่สับทับเพิ่ม
" ศัลยแพทย์น่ะ " นิชคุณตอบให้
" เก่งระดับพระกาฬค่าตัวแพงสุดๆ..เลยนะ”นิชคุณยิ้มให้แทคยอนเมื่อเค้าพูดจบ
" วิธีตัดเนื้อน่ะไม่ยากหรอกครับคุณเจสสิก้าจะแค่เรารู้วิธีใช้มีดและใช้น้ำหนักมือเท่านั้น" แทคยอนเริ่มสอนเจสสิก้าตัดเนื้อสเต๊ก เค้าไม่สนใจนิชคุณที่ยิ้มมาให้เค้าเลย
นิชคุณนั่งดูแทคยอนเพริต์เจสสิก้าก็เริ่มรู้สึกหึงหวงมากๆ หมอนี่ทำดีกับทุกคนรอบตัวยกเว้นเค้าจริงๆ ชึบ ชึบ ชึบ ชิ้นเนื้อถูกตัดอย่างสวยงามบนจานของเจสสิก้า เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าการกินสเต๊กไม่ยาก
" ขอบคุณมากค่ะ " เจสสิก้ายิ้มหวานน้ำตารื้อขึ้นมาลุกขึ้นก้มหัวให้แทคยอนหลายครั้ง
ทิฟฟามองแทคยอนอย่างไม่พอใจ ผู้ชายคนนี้ทำเสียแผน แต่ไม่เป็นไรเธอยังมีอีกหลายวิธีเพื่อเจสสิก้า
ทิฟฟานี่เปลี่ยนแผนเธอปลุกปั่นเจสสิก้าให้เจสคิดว่านิชคุณยังรักตัวเองอยู่แทน ซึ่งเจสก็พยายามรุกนิชคุณมากขึ้น แทคยอนเริ่มรู้สึกฟุ้งซ่านแปลกๆ เค้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำ และนิชคุณก็ขอลุกตามไป
" ผมขอโทษ " นิชคุณวิ่งตามเข้ามาในห้องน้ำเค้าล็อคประตูห้องน้ำแล้วรีบแก้ตัวกับแทคยอนทันที
" ขอโทษอะไร..คุณไม่ได้ผิดอะไรนี่ " แทคยอนยืนนิ่งอยู่หน้ากระจก ดวงตาปิดสนิท เค้าต้องรวบรวมสมาธิให้ดีกว่านี้
" เรื่องของผมกับเจสมันจบไปนานแล้ว เธอเป็นคู่หมั้นน้องชายผม" นิชคุณพูดต่อ
" ผมไม่อยากรู้..กรุณาเปิดล็อกห้องน้ำด้วย..เดี๋ยวคนจะเข้าใจผิด" แทคยอนหันหน้ามาตะคอกใส่นิชคุณ ตาเรียวเเหลมฉายแววเศร้าลึกๆ 'หึหึ แต่สายตานายอาลัยอาวรณ์เธอมาก'
" คุณดูเหมือนหึงผม " นิชคุณตอบกลับ
" ฉันไม่เคยคิดหึงนาย" แทคยอนแยกเขี้ยวใส่นิชคุณ
" งั้นหรือ..แต่ผมหึง .. คุณดูมีความสุขตอนคุยกับเจส เพราะเธอสวย เธอน่ารัก เธอเป็นคนดี หรือเพราะเธอตรงสเป๊คคุณ" นิชคุณพูดตอกย้ำความรู้สึกตัวเอง " ผมคงเป็นแบบเธอไม่ได้สินะ"
" ใช่เธอสวย..เธอน่ารัก..และคุณไม่เหมือนเธอเลย..อย่างน้อยคุณก็เป็นผู้หญิงไม่ได้" แทคยอนแสยะยิ้มกลับ
นั่นมันในความคิดของนายทั้งนั้นนิชคุณ เพราะเธอเป็นแฟนเก่านาย เพราะนายยังลืมเธอไม่ได้ นายถึงเห็นข้อดีในตัวเธอเยอะขนาดนี้ ' บ้าชิบ!!ทำไมหัวใจฉันถึงได้เจ็บขนาดนี้'แทคยอนไม่เข้าใจตัวเองสักนิด
พลั่ก!!
"อื้ม..อื้ม...อื้อ!!" ร่างใหญ่ถูกอย่างแรงจนถอยหลังไปชนกำแพงห้องน้ำ นิชคุณใช้มือ2ข้าง ล็อกข้อมือแทคยอนให้ติดกับกำแพง ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงตะโปมจูบริมฝีปากคนร่างใหญ่อย่างรวดเร็ว รสจูบที่เค้าเฝ้าคิดถึงมาเป็นเดือน ความหวานซ่าบซ่า ที่ลิ้มชิมรสยังไงก็ไม่เบื่อ ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นหนาๆของคนร่างใหญ่ และซอกซอนเข้าตามซอกฟัน นิชคุณจูบปากแทคยอนอย่างดูดดื่ม ถอนริมฝีปากออก และประกบปากไปอีกด้านทำซ้ำกันไปมา ลำขาของคนร่างเล็กเริ่มรุกเร้าคนร่างหนามากขึ้น ด้วยการยกเข่าขึ้น แยกขาคนร่างใหญ่ออกก่อนจะแทรกขาเข้าไปหว่างกลาง และใช้หน้าขาตัวเองนวดคลึงแก่นกายของคนผิวสีเข้มแบบรู้งาน หน้าอกที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของทั้งสองคนเสียดสีกันผ่านเนื้อผ้าของชุดที่สวมใส่อยู่
" อืม..อืม..อื้อ " อ่า..แทคยอนครางแผ่วเบาๆในลำคอ ใบหน้าของเค้าบัดนี้แดงระเรื่อย ริมฝีปากบางหยักเริ่มช้ำจากการถูกจูบอย่างหนักหน่วง นิชคุณถอนริมฝีปากออก ไล้ปากและลิ้นไปตามลำคอหนา แก่นกายของทั้งคู่เริ่มขยายและเสียดสีกัน เค้าปล่อยมือคนผิวสีเข้มและเลื่อนมือตัวเองลงมาถูไถลูบคลำกล้ามเนื้อหน้าอกและแผ่นหลังภายใต้เสื้อสูทตัวหนาแทนของแทคยอนแทน มือเรียวขาวเลื่อนต่ำลงมาถึงขอบกางเกงด้านหลัง ก่อนจะล้วงลึกเข้าสัมผัสสะโพกของคนผิวเข้มเบาๆ
" ไม่!! " แทคยอนหลุดออกจากภวังค์ทันที เค้าผลักนิชคุณจนนิชคุณกระเด็นออกมาอีกด้านแบบไม่ทันตั้งตัว
'พระเจ้านี่เค้าเผลอตัวรึนี่ กับผู้ชายคนนี้ บ้าชิบ!!' แทคยอนใช้มือทุบกำแพงอย่างโมโห ทั้ง2คนหันกันไปคนละด้านของห้องน้ำจัดการจัดเเต่งเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่
“ถ้านายทำแบบนี้อีก..ฉันจะฆ่านาย”แทคยอนผละตัวออกจากห้องน้ำไปก่อน
ทิฟฟานี่เริ่มใส่ไฟ เธอพยายามเกลี่ยกล่อมให้เจสสิก้ากลับไปหานิชคุณในช่วงที่ชายหนุ่ม2คนไปเข้าห้องน้ำ
" ขอโทษทีครับ พอดีผมติดสายที่โรงบาลน่ะ" แทคยอนเดินออกมานั่งที่โต๊ะในสภาพที่ดูกระเจิงกว่าตอนแรกเยอะ ทิพฟานี่เพ่งพินิจใบหน้าของคุณหมอศัลยกรรมรอบนี้ทำให้เธอคิดออกว่า บางทีเธออาจจะรู้จักผู้ชายคนนี้ก็ได้
“หน้าคุณหมอตอนทำผมเซอร์แบบนี้ทำให้ฉันคิดถึงคนรู้จักจังเลยค่ะ” ทิพฟานี่เผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว
“เซอร์” แทคยอนรีบยกมือขึ้นสางผมให้เข้าทรงทันที
“ขอโทษมาช้านะ..ซึงโทรมาบอกว่ามีธุระให้รีบกลับน่ะ” นิชคุณอยากจะออกจากที่นี่ใจจะขาด
"คุณไปส่งเจสสิก้าหน่อยสิ เดี๋ยวทิฟจะนอนที่นี่เลย" ทิฟฟานี่แกล้งขอร้องนิชคุณ
" คุณไปส่งเจสหน่อยได้ไหม เจสอยากมีเวลาคุยกับคุณบ้าง.." เจสสิก้าเป็นพวกหัวอ่อนใครยุอะไรก็เชื่อ
"ก็ดีนะครับ..คุณเองจะได้ไม่เหงา" แทคยอนพูดขึ้น เค้าฉีกยิ้มหวานจนเห็นฟันแทบจะครบ32ซี่ให้ทิฟฟานี่และเจสสิก้า
"งั้นเดี๋ยวคุณให้ซึงลองไปส่งละกันนะครับเจส" นิชคุณตอบเจสสิก้า
" คุณโกรธเจสเรื่องควอนใช่ไหมคุณถึงไม่ยอมคุยกับเจส" เจสสิก้าน้ำตาคลอ
" ผมต้องไปส่งคุณแทคยอนครับ ผมสัญญากับเค้าไว้" แทคยอนเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงขณะนั่งจิบไวน์ก่อนกลับ เค้าแสร้งทำเป็นไม่ได้ฟังบทสนทนาของคู่รักตรงหน้า
" ทำไมนายไม่ให้ซึงไปส่งคุณแทค แล้วนายไปส่งเจสล่ะ" ทิฟฟานี่ขัดขึ้น
" เพราะหมออ๊คเป็นแฟนคุณน่ะ มันคงจะเสียมารยาทเกินไป ถ้าคุณไปส่งแฟนเก่า..และทิ้งแฟนใหม่ให้กลับเอง...เจสเข้าใจคุณหน่อยนะ" นิชคุณหันหน้ามามองเจสสิก้า ดวงจาก้มโตสว่างวาบบ่งบอกความมั่นใจในคำพูด
" อะ... อะไรนะ " เจสสิก้าเอามือป้องปากดวงตาเบิกโพง
" คุณหมออ๊คคออ่อนน่ะครับ..ดูเหมือนเค้าเริ่มเมาแล้ว " นิชคุณเอื้อมมือมาบีบมือแทคยอน
แทคยอนนั่งนิ่งถึงจะกินไวน์ไปเยอะแต่เค้าก็สติครบ และเค้าก็ไม่ได้คออ่อน แต่เค้าแกล้งทำเป็นเมาและแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน2คนนั้นคุยกัน แทคยอนสะอึก!! 'ไอ้บ้านี่หาเรื่องให้เค้าไม่หยุดหย่อน นายเป็นบ้าอะไรถึงได้เอาคนอื่นเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวไม่เข้าเรื่องของตัวเองวะ’
เจสสิก้ามองแทคยอนทีนึง มองนิชคุณทีนึง เธอรู้สึกสับสนมากไหนทิฟฟานี่บอกว่าคุณยังมีใจให้เธอ เจสสิก้าลุกขึ้นยืนและหันหลังเดินออกห้องไปแบบมึนๆ
'คิ คิ คิ..ปลากินเหยื่อซะที' ทิฟฟานี่ยิ้มร่าในใจ เธอคงต้องขอบคุณหมอรูปหล่อคนนี้หน่อยแล้ว เธอลุกขึ้นและแกล้งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นิ้วเรียวขาวจับแก้วไวน์แดงของตัวเองขึ้นมาก่อนสาดใส่หน้านายศัลยแพทย์ อ๊ค แทคยอนพร้อมคำพูดถากถาง
" ไอ้พวกวิปริตผิดเพศ แกล้งทำตัวเป็นคนดี..ทุเรศ!!ที่สุด" เธอก่อกองไฟ จุดไฟ สุดท้ายที่เธอต้องทำคือราดน้ำมันเข้าไปในกองไฟ และทิฟฟานี่ก็เดินออกจากห้องไป
แทคยอนนั่งนิ่งบนโต๊ะอาหาร มือใหญ่ขยับหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาซับคราบสีม่วงอมแดงบนเสื้อ และหน้าตัวเอง นิชคุณรีบลุกขึ้นมาช่วยเช็ดให้ แต่ไม่ทันได้เช็ดหมัดหนักๆของคนร่างใหญ่ก็กระแทกเข้าข้างแก้มเต็มๆ
" พอใจแล้วใช่ไหม!!" แทคยอนลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปเหมือนกัน ทิ้งนิชคุณให้ยืนนิ่งอยู่ในห้องสวีทคนเดียว
"ผมรักคุณจริงๆนะ."คนผิวขาวตะโกนก้องหวังจะให้แทคยอนได้ยิน
“ไม่หรอกคุณนิชคุณ สิ่งที่คุณทำวันนั้น..คุณแค่ระบายไคล้ จำได้ไหมว่า สิ่งที่คุณทำวันนั้นมันไม่ใช่ความรักแต่เป็นความแค้น และคุณแค่สนองความอยากของตัวเอง อย่าดึงผมเข้าไปมีส่วนร่วมกับการสนองนิสตัวเอง..ผมเคยบอกคุณแล้วนี่ ผมยังไม่คิดจะมีความรักตอนนี้ ผมยังไม่ได้ต้องการคนรักหรือเซ็กซ์...ดังนั้นช่วยเลิกตอแยผมสักที...ไม่ต้องมาหาผมตอนผมหลับ..ผมไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียงของคุณ....จำไว้”
นิชคุณน้ำตาซึม ตอนเป็นเเฟนเจสสิก้าเค้าไม่เคยพยายามเหนี่ยวรั้งหรือประกาศให้ใครรู้มาก่อนว่าเธอเป็นผู้หญิงของเค้า และเค้าก็เสียเธอไป
“ถ้าผมบอกว่าผมชอบคุณก่อนที่ผมจะทำร้ายคุณวันนั้นคุณจะเชื่อไหม...แต่ผมไม่มีทางเลือก.และผมจะไม่หยุด..คุณได้ยินที่ผมพูดไหม .”นิชคุณตวาดเสียงดังลั่น แต่คนร่างใหญ่ไม่แม้แต่หันมารับฟังความรู้สึกเค้าสักนิด
“ผมชอบคุณจริงๆนะ..ผมรู้สึกถึงมันได้..ไม่รู้ทำไมแต่ผมชอบคุณจริงๆ” นิชคุณเบ้หน้า น้ำตาซึม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น