“แทคนายเลิกทำแบบนั้นได้ไหม” นิชคุณปรามเสียงสูงใส่คนที่นั่งข้างตัว
“ทำอะไร” เจ้าคนตัวโตเลิกคิ้วสงสัย
“กะ..ก็ที่นายทำอยู่น่ะ” คนผิวขาวออกปากเตือน ใบหน้าสีขาวเริ่มมีเหงื่อเม็ดเล็กๆขึ้นเกาะกุม
“ที่ทำอยู่” เจ้าแมวยักษ์ทวนคำพูดอย่างสงสัยต่อท่าทีกระวนกระวายของนิชคุณ
“กินดีๆไม่ได้เหรอ” นิชคุณตอบเสียงแหบ
“แล้วแทคกินไม่ดีตรงไหน” แทคยอนหันมองหน้านิชคุณทีนึงหันมองโจควอนทีนึง
“มันหมดแล้วก็เลิกดูดเล่นสักที” นิชคุณอยากจะแย่งเจ้าไอติมหลอดดูดออกจากมือแทคยอนเสียจริง
“ก็ก้นๆมันยังมีอยู่นี่” เจ้าแมวทำเสียงซู้ดๆดูดหลอดไอติมในมือ
“เอาเงินนี่ไปซื้ออันใหม่มาเหอะนะ” นิชคุณรีบล้วงเงินในกระเป๋าเงินออกมาวางตรงหน้าแทคยอน
“ไม่เอาอ่ะ แค่นี้อิ่มแล้ว” เจ้าแมวยักษ์ตอบหน้าเหรอหรา
“งั้นก็เอามันไปทิ้งได้แล้ว” บอสใหญ่ร้องเสียงสูงดุเจ้าแมวที่นั่งข้างๆตน
“หึ...คิดอกุศลอยู่ล่ะสิ” โจควอนเบะหน้าแควะใส่บอสผิวขาว
“คิดอกุศลอะไรเหรอ” แทคยอนเลิกคิ้วอย่างสงสัย พลางก้มลงมองไอติมXYแบบดูดในมือ
“ป่ะ..เปล่าสักหน่อย...ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ” นิชคุณตาโต หน้าตาตื่น โบกไม้โบกมือแก้ตัว
“แกรู้เหรอฉันคิดอะไร..ถ้าแกรู้แสดงว่าแกคิดทะลึ่งอยู่จริงสินะ” โจควอนฉีกยิ้มจิกกัดนิชคุณ
“คิดทะลึ่ง” แทคยอนปลายหายตามองคนผิวขาวข้างตัวที่เริ่มนั่งตัวลีบขึ้นทุกที
“คุณไม่ได้คิดแบบนั้นนะ..คุณแค่เห็นว่ามันเลอะมือแทคถ้าแทคยังจะกินต่อน่ะ คือน้ำลายนายมัน” คนผิวขาวออกปากเสียงดัง และรีบดึงกระดาษทิชชู่ที่อยู่ตรงหน้ามาเช็ดมือให้เจ้าแมวยักษ์
“มือแทคไม่ได้เลอะสักหน่อย...แล้วน้ำลายแทคก็..” เจ้าแมวยักษ์ขมวดคิ้วจ้องตานัตย์ตากลมโตที่เริ่มหลุกหลิกไปมา แทคยอนก้มลงดูหลอดไอติมในมือ
“เป็นคนแบบนี้เองสินะ...แทคไม่อยากจะเชื่อเลย” เจ้าแมวยักษ์บ่นพึมพำพร้อมแยกเขี้ยวทำตาขวาง แทคยอนลุกขึ้นเต็มความสูงและเดินออกจากร้านอาหารไปอย่างรวดเร็ว
“แทคเดี๋ยว..ย่าห์!!...เพราะพี่คนเดียวเลยพูดอะไรไม่รู้เรื่อง”นิชคุณร้องตามแทคยอนแต่เค้าก็หันกลับมาตำหนิโจควอนด้วย
“ฉันทำอะไรยะ...ฉันแค่พูดสิ่งที่ฉันเห็น” โจคววอนขมวดคิ้วเช่นกัน
เจ้าแมวยักษ์แวะซื้อน้ำปั่นที่ร้านขายเครื่องดื่มระหว่างทางกลับบริษัทในพักเที่ยงหลังจากที่เค้าหงุดหงิดจากการโดนนิชคุณทักเรื่องน้ำลายบนหลอดดูดไอติม
“แทค..หิวน้ำเหรอ” นิชคุณวิ่งตามแทคยอนมาทางเดียวกัน เค้าวิ่งผ่านหน้าร้านขายชานมและทันได้เห็นแผ่นหลังเจ้าแมวยักษ์หลัดๆ เค้ารีบเบรคตัวโก่ง นิชคุณเดินเข้าร้านชานมเพื่อจะไปขอโทษเจ้าแมว
“อ่ะ” แทคยอนยื่นแก้วชาเขียวไข่มุกให้นิชคุณ
คนผิวขาวแปลกใจที่แทคยอนซื้อน้ำให้เค้าทั้งที่ตะกี้เจ้าแมวยักษ์โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยว มือขาวยกขึ้นรับแก้วน้ำมา ทั้งคู่เดินกลับมาที่บริษัทพร้อมกัน
“แทคจะไปไหนน่ะ” นิชคุณรีบถามเมื่อเจ้าแมวยักษ์เดินออกจากห้องทำงานเค้า
“ธุระ” แทคยอนตอบพร้อมเดินออกไป
คนผิวขาวใช้หลอดเจาะแก้วชาเขียวในมือทันทีที่แทคยอนจากไป เค้าอารมณ์ดีที่อย่างน้อยแทคยอนก็ไม่โกรธเค้าแล้ว
ค่อก!!! ค่อก!!
“เผ็ดอ่า...อ๋า..คอคุณ.โอ้ย!!จมูก....” เจ้าคนผิวขาวสำลักชานมออกมาทั้งปากทั้งจมูก ดูเหมือนว่าแทคยอนจะใส่อะไรบางอย่างลงไปในแก้วชานมด้วย
“เล่นกันงี้เลยเหรอแทคคคค” คนผิวขาวร้องลั่นวิ่งไปทั่วออฟฟิตเผื่อหาวิธีดับความเผ็ดร้อนที่แสบซ่านจากปากขึ้นสมอง จากสมองลงสู่ปลายนิ้วเท้า
เมื่อแทคยอนกลับมาที่ออฟฟิตอีกทีเค้าพบเจ้าคนผิวขาวตัวเล็กนั่งเอาผ้าเปียกปิดตา มือขาวถือก้อนน้ำแข็งถูลิ้นตัวเองไปมา ผิวหน้าและคอของนิชคุณเปลี่ยนเป็นสีแดง
“แบบนี้เซ็กซี่ดีนะ” แทคยอนกลั้นยิ้มแซวคนรัก
“.....” เจ้าคนผิวขาวนั่งเงียบ มือก็คว้าก้อนน้ำแข็งก้อนใหม่มาถูลิ้น
“กินนี่ซะ” เจ้าแมวยักษ์ขยับตัวเข้าใกล้คนผิวขาว เค้าวางเนยก้อนและนมจืดบนตักนิชคุณ
“.....” คนผิวขาวขยับตัวหนี
“ชอบแบบนี้เหรอ” แทคยอนพูดจบ เค้าก็เดินกลับไปที่ประตูห้องทำงาน เจ้าแมวกดลูกบิดประตูเบาๆเสียงดังคลิ๊ก ก่อนจะเดินกลับมายืนตรงหน้าคนรัก
เจ้าแมวยักษ์หยิบเนยก้อนขึ้นมาแกะฟอยออก เค้าส่งเนยชิ้นเล็กเข้าปากตัวเอง เจ้าแมวตัวโตขยับตัวยืนคร่อมร่างนิชคุณ แทคยอนกระชากข้อมือนิชคุณให้หลบไปให้พ้นทาง คนผิวขาวไม่ทันได้ตกใจ ริมฝีปากบางก็กดขยี้ริมฝีปากอิ่มแดงที่บวมช้ำจากความเผ็ดของพริกสดที่ถูกตำผสมลงมาในถ้วยชานม
“อื้อ..อือ..อ่า” นิชคุณได้รับอิสระหลังจากที่ริมฝีปากเรียวบางบดขยี้ริมฝีปากเค้าชั่วครู่ เรียวลิ้นหนากวาดเนื้อครีมเนยไปทั่วช่องปากเค้า
“แทคใจดีกับคุณเพราะแทครักคุณ...แต่ไม่ใช่ว่าแทคจะยอมคุณทุกเรื่อง” แทคยอนกล่าวเสียงรอดฟัน เค้ายังคงโกรธกับความคิดเกรียนๆของคนผิวขาว
“อืม” นิชคุณผงกหน้ารับคำแทตยอนแต่โดยดี เนยก้อนทำให้เค้ารู้สึกดีขึ้น นี่เป็นบทเรียนเจ็บๆที่แทคยอนสั่งสอนเค้า
RRRRRRRRRRRRRRRRRR เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะสถานการณ์ตึงเครียด พี่หมีโทรมาหาแทคยอนหลังจากเค้าไม่ได้คุยกับน้องชายมาวันสองวัน ดูเหมือนเจ้าแมวยักษ์จะลืมวันเกิดน้องเล็กไปเสียสนิท ชานชองวางแผนจะเลี้ยงฉลองวันเกิดให้จางอูยอง
“แทค...นายลืมอะไรรึเปล่า” ควานชานชองเปรยเสียงใสใส่แทคยอนอย่างอารมณ์ดี
“ลืม...ใช่ลืมเลย...แทคมีเรื่องจะถามชาน” เจ้าแมวยักษ์ตีหน้าเครียดขึ้นมาเมื่อเค้าคิดได้ว่าเค้าจะคุยอะไรกับพี่ชาย
“ถามอะไร” ชานชองเอ่ย
“แทคมีพี่ชายคนอื่นนอกจากชานรึเปล่า...อย่างเช่น..พี่ชายคนโตนอกจากชานน่ะ” คนผิวเข้มตั้งคำถาม
นิชคุณย่นคิ้วเมื่อได้ยินคำถามเกี่ยวกับพี่ชายของควานชานชอง เค้าคิดว่าแทคยอนไม่เคยรู้เรื่องนี้
“พี่ชายของชาน...หมายความว่าไง” ควานชานชองขมวดคิ้วตอบเสียงเข้มขึ้นทันที
“แทคเจอคนคนนึงเมื่อวานนี้ ตอนไปกินข้าวที่อันกุก...เค้าบอกว่าเค้าเป็นพี่ชายแทค..หรือจะพูดให้ถูกคือเค้าเป็นพี่ชายของชาน” แทคยอนตอบ
“ตอนนี้นายอยู่บริษัทใช่ไหม เก็บของซะ ชานจะไปรับ” ควานชานชองเน้นเสียงหนักใส่น้องชาย
“ทำไมแทคต้องทำแบบนั้น..” แทคยอนตอบกลับเสียงแข็งเช่นกัน
“แทคชานจริงจังกับเรื่องนี้นะ..” ชานซองเริ่มหงุดหงิดกับน้ำเสียงน้องชาย
“บอกเหตุผลให้แทคฟังก่อนสิ” แทคยอนยังคงดื้นรั้น
“ชานจะบอกเหตุผลทันทีที่แทคมาถึงบ้านชาน..เก็บของซะ” ชานชองตวาดเสียงดังผ่านมอถือของแทคยอน
“ผู้ชายที่เราเจอเมื่อวานเป็นพี่ชายคุณชานเหรอ” นิชคุณถามหน้าตาตื่น
“...นาย..พูด..เหมือนรู้อะไรที่แทคไม่รู้เลยนะ” แทคยอนหันขวับกลับมามองหน้าคนรัก น้ำเสียงเจ้าแมวยักษ์เย็นชา
“เก็บของเถอะแทค..เราไปอยู่กับคุณชานสักพักก็ดีนะ...ดีออกนานๆทีได้อยู่กันพร้อมหน้า” นิชคุณพยายามเกลี่ยกล่อมแทคยอน เค้ากลัวว่าฮยองจุนจะไม่ได้แค่อยากเจอแทคยอนอย่างเดียว
ชานชองยกเลิกงานเลี้ยงของเด็กแก้มป่องเมื่อเค้ารู้เรื่องฮยองจุนหนีออกจากคุกจากปากทนายความของอาหมอหลังจากเค้าคุยกับแทคยอน
“พี่ขอโทษที่พวกพี่ไม่ได้ไปด้วย” ชานชองโทรศัพท์หาน้องเล็กของบริษัท เค้าไม่อนุญาติให้นิชคุณ จุนโฮและแทคยอนออกไปไหนกลางคืน แทบจะเรียกได้ว่าเค้าไม่อยากให้เด็กๆคาดสายตาเลยทีเดียว ชานชองไปรับจุนโฮที่โรงพยาบาล และแวะไปรับส่งแทคและนิชคุณที่บริษัทและบ้าน จากนั้นพวกเค้าก็มารวมตัวกันที่บ้านชานชอง
“แทคอยากคุยกับชาน” แทคยอนออกปากหลังจากที่นิ่งเงียบมานานตั้งแต่ออกจากบริษัทและเก็บข้าวของมานอนบ้านชานชอง บรรยากาศโดยรอบตึงเครียด นิชคุณและจุนโฮหลบตาเจ้าแมวยักษ์แทบจะตลอดเวลา
“เราทานข้าวกันก่อนดีกว่าครับคุณแทค..เดี๋ยวดึกๆค่อยคุยกันเนอะ” จุนโฮออกความคิดเห็น คุณหมอร่างอวบคิดว่าสถานการณ์จะเลวร้ายขึ้นถ้าอารมณ์ของแทคยอนไม่ลดลงกว่านี้
“เดี๋ยวค่อยกินก็ได้โฮ...ขอชานคุยกับแทคก่อนนะ” หมีชานพูดพร้อมบีบมือจุนโฮเบาๆ
“ผมขอคุยกัน2คนนะครับ” แทคยอนลดเสียงต่ำลง เค้าปรายตามองจุนโฮ
“ครับ” หมอโฮตอบพร้อมก้าวถอยหลังห่างจากตัวควานชานชอง
หมีชานเดินนำหน้าแทคยอนเข้าไปในห้องนอนเค้าที่อยู่ทางทิศตะวันตกของบ้าน ภายในห้องนอนประกอบไปด้วยเตียงนอนขนาดคิงค์ไซส์ ตู้เสื้อผ้าสีขาว ชั้นวางหนังสือ โต๊ะรับแขกและเก้าอี้รับแขก2ตัว พี่ใหญ่พาร่างตัวเองไปนั่งที่ขอบเตียงนอน มือใหญ่หนาตบฟูกที่นอนข้างกายเบาๆ
“เค้าคุยอะไรกับแทค..เค้าบอกอะไรนาย” ควานชานชองปรับอารมณ์และน้ำเสียงให้นิ่งและอ่อนโยนที่สุด
“แทคอยากให้ชานตอบคำถามแทคมากกว่า แค่ตอบว่าใช่รึไม่ใช่” น้องชายร่างใหญ่สบตาใสๆของตนกับพี่ชาย
“โอเค...งั้นถามมา” ชานชองสูดลมหายใจเข้าปอดลึกและแรง เค้ากลัวคำถามจากปากคนที่นั่งข้างๆตัว
“ชานมีพี่ชาย..และเค้าเป็นคนรักของแม่แทคใช่รึเปล่า” แทคยอนถามเสียงเรียบ
“.......ชานมีพี่ชาย..แต่เค้าไม่ใช่คนรักของแม่นาย” ควานชองให้คำตอบ พี่หมีประสานมือตัวเองเข้าหากัน
“แม่เคยนอนกับแทคไหม” แทคยอนถามคำถามที่สอง น้ำเสียงแทคยอนยังคงสงบนิ่ง
“....แม่กับลูกก็ต้องเคยนอนด้วยกันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนี่” ชานชองตอบเสียงสูง หมีชานกำมือแน่นขึ้น
“แม่ทั่วไปมีเซ็กซ์กับลูกตัวเองด้วยเหรอ” แทคยอนถามเสียงลอดฟัน
“หมอนั่นบอกนายเหรอ..อย่าไปเชื่อคำพูดมันนะ” ชานชองตอบคำถามอย่างร้อนรน
“คำพูดของใครกันแน่ที่เชื่อไม่ได้...มองตาแทคแล้วตอบมาว่าใช่รึไม่ใช่” เจ้าแมวยักษ์กัดฟันกรอด จ้องตาพี่หมีเขม้ง
“แทค..ชานไม่อยากคิดถึงมัน..เราไม่คุยเรื่องนี้กันได้ไหม” ชานชองตอบเสียงสั่น
“มันยากตรงไหนแค่ตอบมาว่าใช่รึไม่ใช่..แทคไม่ได้โกรธชานสักหน่อย” แทคยอนกัดฟันพูด เค้าพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง
“ใช่...เค้านอนกับนาย” พี่หมีตอบเสียงเบา เค้าเจ็บปวดที่ต้องพูดความจริง เจ็บปวดที่ต้องคิดถึงมันอีก ภาพความทรงจำเก่ายังคงเด่นชัด
“เค้าไม่ได้บอกแทคหรอก...ผู้ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรเลย” แทคยอนตอบเสียงเบากลับมาเช่นกัน คำพูดของแทคยอนจุดประกายความสงสัยในใจชานชอง
“แทคฝัน..ฝันถึงเหตุการณ์พวกนั้นบ่อยๆ..ตั้งแต่เด็กแล้ว...แทคคิดว่าแทคอาจแค่” เจ้าแมวยักษให้คำตอบเสียงสั่น
“ชานขอโทษ...ถ้าชานดูแลแทคดีกว่านี้” หมีชานดึงร่างน้องชายตัวใหญ่มากอดไว้แนบตัว
“.....” เจ้าแมวยักษ์ซบหน้ากับอกกว้างของพี่ชาย เค้ารู้คำตอบทันทีที่เค้าเห็นหน้าฮยองจุน ใบหน้าชายในฝันที่ชาตินี้ทั้งชาติเค้าจะไม่มีวันลืมได้
“ถ้าคุณรู้เรื่องนี้...คุณจะรังเกียจแทคไหม....” แทคยอนกล่าวเสียงเบา ร่างหนาในอ้อมกอดควานชานชองสั่นระริก
“ไม่หรอกแทค..นิชคุณไม่ทิ้งนายเพราะเรื่องนี้หรอก..”หมีชานตอบพลางลูบหลังน้องชายตัวใหญ่เป็นการปลอบโยน
“คุณเกลียดแทคแน่เลย” เจ้าแมวยักษ์กอดเอวพี่ชายแน่นขึ้น
ควานชานชองแกะมือแทคยอนออกจากตัว เค้าพลักไหล่น้องชายออกห่าง น้องชายผิวเข้มนั่งก้มหน้าตัวงอ มือใหญ่ของหมีชานช้อนจับปลายคางของแทคยอนขึ้น เค้าอยากสบตาเจ้าแมวตัวใหญ่ก่อนสารภาพความจริง
“นิชคุณพิสูจน์ให้ชานเห็นแล้วว่าเค้ารับเรื่องนี้ได้แทค..เค้ารู้เรื่องนี้มานานแล้ว...เค้ารู้นานมากแล้วแทค...” ควานชานชองย้ำเสียงอบอุ่น
“หมายความว่าไง” แทคยอนเอ่ยเสียงเบา เค้าจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของชานชอง คำตอบที่เค้าได้ยินเป็นเรื่องจริง
“ชานไม่อยากให้แฟนแทคมารู้ทีหลัง...ชานอยากพิสูจน์ความรักของนิชคุณ ชานอยากทำให้แน่ใจว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนิชคุณจะไม่ทิ้งนาย...ถ้าเค้ารับเรื่องนี้ไม่ได้...ชานจะไม่ปล่อยให้เค้าคบกับแทค..ชานไม่อยากเห็นแทคเสียใจ” หมีชานทำหน้าเศร้าสารภาพผิดต่อน้องชาย
“แทคไม่รู้จะทำยังไง” แทคยอนตีหน้าเศร้า น้องชายตัวโตเอ่ยเสียงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน
“ไม่รู้จะทำอะไร หมายความว่าอะไร” ชานชองเลิกคิ้วสงสัย
“แทคกลัวคุณ” เจ้าแมวยักษ์บีบมือตัวเองแรงขึ้นจนปลายนิ้วมือแดง
“กลัวทำไม” ควานชานชองเอียงคอมองแทคยอน
“แทคคิดว่าสิ่งที่คุณทำกับสิ่งที่แม่ทำเหมือนกัน...แทคคิดว่าคุณเห็นแทคเป็นแค่ที่ระบายความใคล่” เจ้าแมวยักษ์เอ่ยเสียเบา พลางก้มหน้าก้มตาหลบสายตาพี่ชาย
“แทค...เงยหน้าขึ้นแล้วมองชานนะ” ควานชานชองยื่นมือมาจับมือน้องชายไว้ เค้าพูดกับแทคยอนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นทุกที
“....”เจ้าแมวยักษ์เงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาเรียวยาวขึ้นสีแดงระเรื่อย คิ้วดกหนาของแทคยอนย่นติดกัน
“สิ่งที่คุณทำเป็นความรักไม่ใช่ความใคล่ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างนาย2คน ไม่เหมือนสิ่งที่แม่ทำกับแทค..ชานเอาหัวเป็นประกันเลย..เชื่อชานนะ” ควานชานชองตอบพร้อมขยับตัวเข้ามากอดน้องชายหัวแก้วหัวแหวนอีกครั้ง
“แทคจะบอกคุณยังไง..แทค..” แทคยอนปล่อยโฮออกมาจนได้หลังจากที่เค้าพยายามที่จะอดทนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ชานคุยให้ก็ได้...ชานเป็นพี่ชายแทค..ปัญหาของแทคก็เหมือนปัญหาของชาน..ถ้าแทคไม่พร้อม..ชานจะจัดการให้เอง..อย่าร้องไห้นะครับเด็กดี” ควานชานชองน้ำตารื้อขึ้นมา เค้าไม่อยากเห็นน้ำตาของแทคยอน
ชานชองออกจากห้องนอนเพื่อไปคุยกับจุนโฮและนิชคุณ เค้าปล่อยให้เจ้าแมวยักษ์หลับเพื่อผ่อนคลายร่างกายและจิตใจ เมื่อถึงเวลาอาหารเย็นนิชคุณก็เข้าไปปลุกเจ้าแมวยักษ์ออกมา พวกเค้าร่วมรับประทานอาหารพร้อมกัน แทคยอนคุยกับนิชคุณนิดหน่อย คนรักผิวขาวตอบรับยิ้มหวาน หมอโฮชวนแทคยอนคุย ทั้ง4คนมีความสุขกับการสนทนาบนโต๊ะอาหาร ก่อนเข้านอนพวกเค้าคุยกันถึงแผนการณ์รับมือฮยองจุน ซึ่งแทคยอนเวลานี้เข้มแข็งพอที่จะรับปัญหาร้ายแรงได้ด้วยตัวเองแล้ว เค้าเลือกที่จะไม่หนีปัญหา ซึ่งทั้งชานชองและนิชคุณต่างก็คิดว่าพวกเค้าได้แทคยอนคนเดิมกลับมาแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น