คืนวันศุกร์หลังจากที่นิชคุณพาแทคยอนไปตัดไหมที่แขน นิชคุณตกลงกับแทคว่าเค้าจะพาแทคไปเที่ยววันพรุ่งนี้ซึ่งตรงกับวันเสาร์ ที่ไหนก็ได้ที่แทคอยากไปเป็นการขอโทษที่ทำแทคเจ็บตัว และออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดด้วย
" คุณ..แทคไปสวนสนุกได้ไหม...คุณใจดีจัง" แทคยอนสวมกอดคนผิวขาวและจูบแก้มคนผิวขาว1 ฟอด และยังคงยิ้มอย่างมีความสุข
คนผิวขาวยกมือขึ้นแตะผิวหน้าตำแหน่งที่แทคยอนจูบ ใบหน้าเค้าแดง แด้ง แดง นิชคุณรู้สึกใบหน้าร้อนด้วยความเขินอายมากกว่าครั้งไหนๆ
' ร่านจริงนะแทค เที่ยวได้หอมแก้มคนอื่นเค้าไปทั่ว โว้ย!!'
นิชคุณวางแผนให้ผู้หญิงเข้าไปก็ล้อก็ติดแทคยอนที่สวนสนุกโดยที่เค้าจะปลีกทางให้ทำเป็นว่าแยกตัวออกไป เค้าอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง ' นายเป็นผู้ชายที่รักแค่เมียนาย หรือเป็นผู้ชายที่มั่วไปเรื่อย'
นิชคุณพาแทคยอนมาสวนสนุกตั้งแต่เช้า คนตัวใหญ่ซื้อตั๋วเครื่องเล่น และเล่นทุกอย่างยกเว้นบ้านผีสิง
“ไม่เข้าไปเหรอ เหลือตั๋วใบสุดท้ายแล้วนี่..” คนผิวขาวชี้นิ้วไปทางบ้านผีสิง แทคยอนส่ายหัวดิ๊กๆ แถมยังจ้ำอ้าวหนีไปเฉยๆ
“แทค!!...คุณจะเล่นไอ้นี่...มานี่เดี๋ยวนี้เลย” นิชคุณตะโกนบอกเพื่อนรักของเค้า
“ไม่...ไม่เล่น...อยากเล่นก็เล่นคนเดียวสิ” แทคยอนสวนกลับทันควัน
“ทำไม..หรือนายกลัวผี” นิชคุณยิ้มร่าเมื่อเห็นคนตัวใหญ่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“เปล๊า..” คนตัวใหญ่ค่อยๆเดินกลับมาหาเพื่อนตัวเล็ก
“เข้าไปเล่นด้วยกันเถอะน่า..วันนี้นายสนุกมาทั้งวันแล้ว...ให้คุณสนุกบ้างสิ” คนผิวขาวเบ้หน้าใส่แทคยอน เค้ากางนิ้วมือคว้าหมับที่มือคนตัวใหญ่ กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปจ่ายตั๋วก่อนเข้าไปในตัวบ้านผีสิง ทางเดินมืดสนิทมีแสงไฟเป็นสีๆสว่างวาบไปมา
“อ๊ากๆๆๆๆ” คนตัวใหญ่ร้องลั่นกระโดนเกาะข้างฝา กำแพงด้านข้างดำมืดมีผีห้อยหัวลงมา
“อ๊าๆๆๆไม่เอาแล้วแทคกลัว” แทคยอนล้มลงไปนั่งกลับพื้น แข้งขาเค้าอ่อนยวบหยาบ
“แทค...นายอยู่ไหนอะ” นิชคุณหันรีหันขวางในความมืด เพื่อนตัวใหญ่ที่เดินตามหลังเค้ามาติดๆหายตัวไป นิชคุณได้ยินแต่เสียงแทคยอนร้องโหยหวน
“........” เจ้าของเสียงร้องเงียบงันไป
คนผิวขาวเปิดไฟฉายจากมือถือ เพื่อตามหาเจ้าแมวตัวโตของเค้า “นายอยู่ไหนแทค โอ๊ะ”
นิชคุณเดินสะดุดขาคนที่ยื่นมาขวางทางเค้า เมื่อเค้าส่องไฟลงพื้นก็เจอเพื่อนรักนั่งกอดอกตัวสั่นอยู่กับพื้น
“เฮ้..เป็นอะไรมากไหมแทค..” แสงไฟสีแดงส้มเขียวที่สาดส่องลงบนหน้าเพื่อนตัวโตทำให้นิชคุณมองไม่ออกว่าเพื่อนเค้ากำลังอยู่ในภาวะช็อค
“ออกกันดีกว่าแทค...ว่าแต่ต้องเดินย้อนกลับไปหรือเดินต่อไปดีล่ะ ทางไหนใกล้กว่ากันนะ” นิชคุณบ่นพึมพำกับตัวเอง
“แทคไหวไหม” คนผิวขาวพยุงร่างอ่อนปวกเปียกของเพื่อนขึ้นมายืน แทคยอนกอดหลังเพื่อนตัวเล็กไม่ปล่อย
“แทค...นายกอดแบบนี้ คุณเดินไม่ได้นาย” นิชคุณนิ่งค้างกับความอบอุ่นจากผิวกายใครอีกคน ‘คุณชอบจังเวลาแทคกอดคุณไว้แบบนี้...’
“อยู่แบบนี้สักพักได้ไหม..อย่าไปไหน...อย่าทิ้งแทคไป...อย่าทิ้งแทคให้อยู่คนเดียว” คนผิวสีซุกหน้าลงกับซอกคอเพื่อนสนิท
“นายตะหากที่เป็นคนทิ้งฉันนะแทค” นิชคุณพึมพำเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจพาเพื่อนตัวโตเดินย้อนกลับ เค้าต้องเอาจับมือแทคยอนออกมาตลอดทางเดิน
“นายกลัวผีเหรอ” นิชคุณยกยิ้มมุมปาก
“ไม่รู้สิ...แทคแค่ไม่ชอบน่ะ” แทคยอนนั่งหน้าซีดตัวสั่นอยู่ที่ม้านั่งข้างเครื่องเล่น
“นายไม่เชื่อเรื่องผีทำไมกลัวผีล่ะ..คนไม่เชื่อก็น่าจะไม่กลัวนะ”นิชคุณพูดไปพลางกินน้ำไปพลางๆ
“ไม่รู้สิ...คงต้องถามชานว่า...ตอนเด็กชานเคยแกล้งอะไรแทครรึเปล่า” แทคยอนพูดอย่างเหม่อลอย
“นายเป็นพี่น้องกันจริงเหรอ..นามสกุลนายกับพี่นายไม่เหมือนกันนี่” นิชคุณเอะใจเรื่องนี้มาแต่แรกแล้ว
“ไม่รู้สิ...พ่อไม่เคยบอกอะไรแทค...ชานก็ไม่เคยพูด...แทคจำเรื่องตอนเด็กไม่ค่อยได้หรอก...รู้แต่ชานใช้นามสกุลแม่ พ่อไม่ชอบให้พูดถึงแม่..ส่วนชานก็ไม่พูดถึงแม่เหมือนกัน..แทคคิดว่ามันคงเป็นเรื่องไม่ดีถ้าจะถามน่ะ มันอาจทำให้พ่อกับชานเสียใจ” แทคยอนยิ้มเศร้าๆ
“ชานบอกว่าจะดูแลแทคให้ดีมากกว่าที่พ่อแม่เคยทำดีกับเค้า..เพราะแทคเป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นเดียวที่เหลืออยู่หลังพ่อตายน่ะ” แทคยอนฉีกยิ้มเหมือนเจ้าตัวกำลังมีความสุขเมื่อคิดย้อนไปในอดีต
“งั้นเหรอ” นิชคุณเหม่อมองไปทางสนามหญ้าอย่างไร้จุดหมาย
วันนี้ทั้งวันแทคยอนดูมีความสุขเหมือนเด็กได้เจอของเล่นชิ้นใหม่ เค้าเล่น หัวเราะ กินขนมอย่างมีความสุข จนนิชคุณรู้สึกมีความสุขไปด้วย พวกเค้าไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานมากแล้ว แต่เมื่อถึงเวลาที่เค้านัดหมายสาวๆไว้ นิชคุณก็ต้องยอมทำตามแผนตัวเอง เค้าอยากจะเปลี่ยนใจเพราะรู้สึกผิดมากอยู่เหมือนกัน
" คุณคะ " หญิงสาว2 คนเดินเข้ามาทักนิชคุณและแทคยอนตามแผน นิชคุณทำเป็นพูดคุยกับหญิงสาวสนุกสนาน และเค้าก็ขอแยกตัวไปกับหญิงสาวคนนึง และทิ้งผู้หญิงอีกคนไว้ข้างตัวแทคยอน
" สวัสดีค่ะฉันมีนจีค่ะ..เอ่อคุณชื่ออะไรคะ" สาวสาวยน่ารักตัวเล็กสไตส์ซูจีขยับตัวเข้าใกล้แทคยอน คนผิวเข้มขยับตัวหนีนิดหน่อย
" แทคครับ" แทคยอนขยับตัวห่างจากมีนจีมากขึ้น แทบจะทำให้มีนจีรู้สึกแย่กับกิริยาแทคยอน
" ไปเล่นด้วยกันไหมคะ" มีนจีขยับเข้าหาแทคยอนอีก
" เอ่อ..ไม่ล่ะครับ ผมเหนื่อยแล้ว" แทคยอนถอยหลัง2 ก้าว เค้ารู้สึกปวดหัวหน่วงๆหลังจากไม่ได้มีอาการมาหลายวัน
" งั้นไปหาอะไรกินกันนะคะ" มีนจีคว้าข้อมือแทคยอน
" บอกว่าไม่ไปไงเล่า" แทคยอนสะบัดข้อมือตัวเองอย่างแรง ก่อนจะใช้มือผลักหน้าอกมีนจีให้ถอยไปห่างๆ
" โอ้ยเจ็บนะ!! ทำไมต้องทำรุนแรงกันด้วยเล่า...ไหนเพื่อนนายบอกว่านายไม่มีแฟน"
มีนจีโกรธควันออกหูนี่มันเกินกว่าที่ตกลงกันไว้แล้ว
"ผมไม่มีแฟนน่ะจริง..แต่ผมก็ไม่นอนกับผู้หญิงเข้าใจไหม" แทคยอนตะคอกใส่เธอ ตอนนี้เค้าปวดหัวแทบระเบิด และหงุดหงิดมาก คนผิวเข้มถอยหลังมานั่งที่ม้ายาวด้านหลัง
คนผิวขาวยืนดูอยู่ห่างๆ เค้าไม่ได้ยินที่2 คนนั้นคุยกัน แต่คิดไปเองว่าแทคยอนอาจปฎิเสธเพราะมีแฟนแล้ว มีนจีเดินกระฟัดกระเฟียดกลับมา
เพี๊ยะ!!
ฝ่ามือเล็กๆของสาวหน้าสวยตบใบหน้านิชคุณ
" บ้าที่สุด เพื่อนคุณเป็นเกย์ทำไมไม่บอกฉัน" มีนจีเเยกเขี้ยวด้วยความโมโห
" เกย์?" นิชคุณตาเบิกโพลง ' ตกลงว่านายเป็นเกย์จริงๆงั้นเหรอ' นิชคุณหลี่ตามองเพื่อน
" ใช่เพื่อนคุณตะคอกใส่หน้าฉันว่าไม่มีแฟน..แต่ก็ไม่นอนกับผู้หญิงเหมือนกัน" ย่ะ!!!! มีนจีวีนใส่ผู้ว่าจ้าง นิชคุณทำเธอหน้าแตกดังโผละที่ไม่จีบกระเทย
" เค้าบอกว่าไม่มีแฟนเหรอ" นิชคุณย่นคิ้วถามซ้ำ
" ใช่..ไม่มี..ไม่มีสักคนชัดไหมยะ..จ่ายเงินมาแล้วต่างคนต่างไปเถอะ" หญิงสาวอารมณ์เสียมาก
" ครับๆ" นิชคุณควักเงินในกระเป๋าให้มีนจีอีกครึ่งนึงตามที่ตกลงกันไว้
"ฉันเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้วแทคยอน นายคิดว่าตัวเองไม่มีอารมณ์ทางเพศกับใครก็เลยเที่ยวได้ลองไปทั่ว แต่ดันมาพลาดกับซูจีสินะ หรือจริงๆแล้วนายใช้ข้ออ้างนี้หลอกนอนกับซูจีเฮอะ เพราะซูจีสงสารและใจอ่อนกับนายใช่รึเปล่า เธอถึงพลาดตั้งท้องขึ้นมาน่ะ ไอ้เพื่อนเลว!!" นิชคุณคิดไปเองเป็นตุเป็นตะ
นิชคุณครุ่นคิดขณะมองมาที่แทคยอน คนผิวขาวส่งสายตาเครียดแค้น 'ฉันจะแก้แค้นนายแทค ฉันจะทำกับนายเหมือนที่นายทรยศฉัน'
แทคยอนนั่งทิ้งหัวไปด้านหลัง เค้าปวดหัวมากตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นกระแซะเข้ามาใกล้ เค้าไม่รู้ว่าทำไมร่างกายตัวเองถึงรังเกียจผู้หญิงนัก แม้แต่กับจีเอง ทั้งที่เค้าตั้งใจจะแต่งงานกับจีเพื่อปกป้องเด็กที่กำลังจะเกิดมา เค้ากลับทำให้จีเสียใจ เค้าโดนตัวจีไม่ได้ แค่เข้าใกล้จีนิดหน่อยเค้าก็รู้สึกแย่มากๆ พระเจ้าคงสร้างเค้าให้เกิดมาอยู่คนเดียวไปจนตายกระมัง
" แทคกลับเถอะ" นิชคุณไม่สนใจท่าทีแทคยอน
" อืม" คนผิวเข้มตอบแบบมึนๆ แต่เค้าก็คิดเหมือนกันว่าเค้าควรจะกลับ
นิชคุณขับรถพาแทคยอนกลับบ้าน ในหัวก็คิดแต่จะหาเรื่องแก้แค้นแทคยอน เค้าจะทำยังไง
" แทค..นายไม่นอนกับผู้หญิงเหรอ" นิชคุณเปรยออกมาลอยๆ ดูท่าทีของคนที่นั่งข้างๆ
" อืม..นอนไม่ได้" แทคยอนตอบเสียงเอื่อย เค้ารู้สึกเพลียมากจนสมองไม่คิดอะไรแล้ว
" งั้นแทคก็นอนกับผู้ชายงั้นสิ" นิชคุณถามต่
" ไม่รู้สิ..ไม่เคยลอง" แทคยอนตอบขณะเอียงคอไปอีกด้านของกระจก เพื่อจะหามุมสบายหลับ
'ตอแหลอีกล่ะ ทำไมนายต้องโกหกฉันด้วยแทค'
" งั้นถ้าคุณจะนอนกับแทค...บ้างได้รึเปล่า" นิชคุณรู้สึกกระดากปากเวลานี้
" อืม..ก็คงได้มั้ง..." คนผิวเข้มตอบ เค้าปรือตาเกือบๆจะหลับอยู่แล้ว
" ห่ะ!!... อะไรนะ" แทคยอนหันควับกลับมาถามคนผิวขาว
" แทคชอบคุณไม่ใช่เหรอ..แทคเคยบอกรักคุณจำได้ไหม...แทคไม่อยากนอนกับคุณบ้างเหรอ" นิชคุณพยายามหลอกล่อแทคยอน
" อึก!! ...ไม่หล่ะ..แทคไม่นอนกับคุณหรอก" แทคยอนปฎิเสธตะกุกตะกัก ‘แทคเคยบอกรักคุณด้วยเหรอ...แทคพูดตอนไหนน่ะ’แทคยอนขมวดคิ้ว นี่เค้าพูดตอนไหนกัน
" ทำไมล่ะ..คุณก็ชอบแทคนะ คุณอยากนอนกับแทค...ได้ใช่ไหม" นิชคุณเม้มปากไม่รู้ตัว เค้ารู้สึกใบหน้าร้อนๆเมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ‘นายต้องเป็นของฉันก่อนกลับไปหาจี ทีนี้เราก็เสมอกันแล้วนะจี’นิชคุณคิดแค้น ‘จีได้ตัวแทคไป คุณก็ต้องได้เหมือนกัน’
" แทค..ว่าแทคให้ความสุขคุณไม่ได้หรอก" แทคยอนหันหน้าหนีคนผิวขาวทันที
' ใช่แทคให้ความสุขใครไม่ได้เเม้แต่ตัวเอง' แทคยอนค่อนเเคระตัวเองอีกครั้ง
" ไม่ลองแล้วจะรู้เหรอแทค" นิชคุณขยับตัวเข้ามาใกล้แทคยอน ' จะเอาลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือสิ
" แทค..ทำไม่ได้" คนผิวเข้มดูกระสับกระส่ายไปมาเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆของคนด้านข้างที่ขยับเข้ามาเสียใกล้
"ไม่เป็นไร..ถัาแทคคิดว่าคุณไม่ดีพอ" นิชคุณแกล้งตัดพ้อ
" ไม่คุณ..แทค..แทคอยากนะ... " แทคยอนตอบตะกุกตะกัก ใบหน้าคนผิวเข้มแดงระเรื่อ แทคยอนกลั้นหายใจด้วยความตื่นเต้น
" งั้นทำเลยได้ไหม" นิชคุณยกยิ้ม
" ทะ..ทำเลยเหรอ" แทคยอนเกร็งตัวขึ้นเค้าขยับหนีนิชคุณจนสุดประตูรถ
"ไม่ใช่ตรงนี้..ไปโรงแรมกันเถอะนะ" คนผิวขาวยิ้มอย่างชอบใจ เมื่อคืนเค้าศึกษาวิธีการนอนกับผู้ชายมาเยอะพอสมควร ท่าน้อยช่างมัน เอาที่ไม่เจ็บก็พอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น