แผ่นกระดาษเพียงไม่กี่แผ่นวางอยู่บนโต๊ะทำงานเบื้องหน้านิชคุณ ชายหนุ่มผิวขาวยกปลายนิ้วเรียวยาวเคาะลงบนเศษกระดาษอย่างสงสัย เค้าเงยหน้าขึ้นมองเลขามือหนึ่งของเค้าด้วยสีหน้าไม่ชอบใจอย่างหนัก
“นี่อะไร..” คนผิวขาวแทบจะเค้นเสียงพูดอย่างเหลืออด ซึงลองทำงานดีมาตลอดไม่เคยผลาด แม้จะผลาดนิชคุณก็ไม่เคยคิดจะเอาผิด แต่ต้องไม่ใช่กับเรื่องนี้ ไม่ใช่กับเรื่องโจควอน
“ผมหามาได้เเค่นี้ครับคุณหนู” ซึงลองเองก็ไม่เชื่อว่าตัวเองจะหาข้อมูลแทบไม่ได้
แฟ้มประวัติในมือนิชคุณบ่งบอกให้รู้ว่า ประวัติของคนที่เค้าต้องการเพอร์เฟ็คมาก ครอบครัวฐานะดี เกิดและโตที่บอสตัน เรียนเก่ง จบหมออายุกรรมและต่อเฉพาะทางด้านศัลยแพทย์ระบบประสาท เป็นคนดี นิสัยดี และลักษณะทุกอย่างตรงกับที่เค้าเคยเห็น เสียแต่ในประวัติเขียนว่าชอบผู้หญิง เคยมีแฟนคนเดียว แต่เลิกกันไปนานหลายปีแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่มีข่าวว่าข้องแวะกับใครอีก เนื่องจากข้อมูลแทคยอนในบอสตันถูกเก็บเป็นความลับจึงไม่สามารถเจาะข้อมูลได้ นิชคุณเลยได้แต่ข้อมูลที่เป็นเอกสารการทำงานและการข้อมูลจากการพูดคุยกับทีมงานในโรงบาลที่ซึงลองเป็นคนดำเนินการให้เท่านั้น
“ความลับไม่มีในโลกของฉันนะซึง..”ผู้เป็นนายเหลือบตามองเลขา
แกร้ง!! ปากกาด้ามทองในมือนิชคุณลอยละลิ่วลงพื้นเบื้องหน้าซึงลอง
" ฉัน...อยากได้ข้อมูลที่ลึกกว่านี้.." คนผิวขาวกำมือแน่นจนกระดาษในมือยับหยู่หยี่
'เจ้าหมีชานก็ไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟังเลย .. 'นิชคุณได้แต่ขบริมฝีปากอย่างร้อนใจ
ซึงลองก้มตัวลงเก็บปากกาด้ามทองเบื้องหน้าเค้าและค่อยๆนำไปวางลงบนกองเอกสารบนโต๊ะนิชคุณ
" เรียกเค้ามาคุยสิครับ..ไม่ก็ติดกล้องวงจรปิดครับคุณหนู..แค่บางมุมก็พอ" ซึงลองพูดเสียงราบเรียบ
" คุณหนูขังคุณหนูควอนไปตลอดชีวิตไม่ได้หรอกครับ.." ซึงลองพูดต่อด้วยสีหน้าเรียบเชย
นิชคุณสบตาซึงลอง บางทีเค้าอาจต้องยอมละเมิดความเป็นส่วนตัวของน้องชายเค้า 'พี่ขอโทษนะควอน' นิชคุณรู้สึกแย่เมื่อต้องทำแบบนี้
"งั้นก็ไปจัดการซะ..ผมมืดแปดด้านแล้วจริงๆซึง" นิชคุณยกมือขึ้นกุมขมับ เค้าพูดกับคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน
คนผิวขาวก้มมองแฟ้มงานเบื้องหน้า เอกสารกองพะเนินที่เค้าต้องอ่านต้องเซนต์มันเยอะมาก เค้าอยากตัดปัญหาทั้งหมดทิ้ง อยากวางมือจากทุกสิ่งทุกอย่าง เค้าอยากเป็นอิสระ ภาระที่เกิดจากการล้มละลายเมื่อ4 ปีก่อน ทำให้นิชคุณไม่ไหวใจใคร และระแวงภัยรอบด้าน เค้าค่อยๆสร้างธุรกิจของตัวเองขึ้นมาอีกครั้งจากเงินที่ยืมมาจากชานชอง นิชคุณเก็บเงินและส่งคืนให้ชานชองเป็นงวดๆถึงแม้ว่าเพื่อนเค้าจะไม่เคยทวง และปฎิเสธที่จะรับเงินในช่วง2ปีแรกที่นิชคุณกำลังสร้างตัว
" คิดถึงพี่ไหมครับควอน" ซีวอนยิ้มร่า ดึงมือคนร่างเล็กขึ้นมาจูบหลังมือ ซีวอนนัดเจอโจควอนข้างนอก พวกเค้านัดกินข้าวกันที่โรงแรมหรูในย่านดังที่ทั้งคู่เป็นเมมเบอร์อยู่ ฉลองที่โจควอนได้ออกจากโรงบาล
" คิดถึงครับ" ควอนยกยิ้มมุมปาก บนความรักตอนนี้มันมีความเครียดแค้นปนอยู่ด้วย
ควอนได้ข้อมูลจากสายสืบเป็นระยะๆ เท่าที่รู้คือซีวอนคบผู้หญิงซ้อนกันหลายคนแบบone night stand เค้าทั้งโกรธทั้งแค้น ควอนตั้งใจจะแบล็กเมล์ซีวอนให้ชาตินี้ไม่ได้แอ้มผู้หญิงอีกเลย ส่วนเรื่องนังคนนั้นผู้หญิงที่ได้จดทะเบียนกับซีวอน ซีวอนพาเธอมาฮานีมูนที่เกาหลีด้วย
"ถ้าฉันไม่ได้!!..คนอื่นก็อย่าหวังได้.." หึหึ โจควอนยิ้มมุมปาก โจควอนพาซีวอนไปกินข้าวที่โรงแรม เปิดไวน์ฉลอง นัวเนียกันและขอกลับไปต่อที่คอนโดเพราะอุปกรณ์เยอะกว่า เมื่อกลับมาถึงบ้าน โจควอนก็จัดการวางยาซีวอน
ชายร่างเล็กตั้งกล้องวงจรปิดไว้ในที่ปลายเตียงและใต้โต๊ะข้างเตียง
ในห้องที่มีแสงสว่างเพียงเล็กน้อย เพี๊ยะ!! เสียงตบจากฝ่ามือคนร่างหนากระทบใบหน้าคนตัวเล็ก เลือดสดๆไหลจากมุมปากจรดขอบคาง
"นายคิดว่าพี่โง่รึไงฮ่ะ!! " ซีวอนกระชากกล้องวงจรปิดออกและเหยียบมันจนแหลกเละคาเท้า คนร่างหนากระโดดขึ้นมาคร่อมคนตัวเล็เค้าข่มขืนกระทำชำเลาแม้คนใต้ร่างตอนนี้ไม่สมยอม เค้าจิกหัวคนตัวเล็กแล้วตบใบหน้าขาวๆซ้ำอีกหลายทีไร้เสียงตอบรับ โจควอนนอนนิ่งบนเตียง ข้อมือถูกล็อกไว้กับหัวเตียง เนื้อตัวคนร่างเล็กมีรอยเขียวช้ำจากการถูกซ้อมระหว่างการร่วมรัก ทั้งที่รอยแผลเก่าเลือนลางไปเกือบหมดแล้ว ซีวอนลากตัวคนรักไปที่ห้องน้ำเปิดน้ำร้อนจัดใส่ตัวโจควอน ผิวของโจควอนเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด ซีวอนก็จัดการกระทำชำเลาต่อโดยไม่สนใจว่าควอนมีสติรึเปล่า
ซีวอนรู้สึกว่ามันไม่สนุกเค้าใช้มือบีบคอครวนอย่างแรงจนโจควอนได้สติขึ้นมาเพราะหายใจไม่ออก เค้าใช้เข็มขัดฟาดตามตัวควอนจนเนื้อขาวๆขึ้นรอยแดงช้ำจนเกือบจะปริแตกฝ
" เจ็บ พอแล้ว..ได้โปรด..พอเถอะ..ควอนขอโทษ" เสียงโจครวนร้องโหยหวน ยิ่งซีวอนได้ยินเสียงครวนยิ่งทำให้เค้ารู้สึกดี เค้าใช้มือบีบที่คอควอนอีก บีบแน่นขึ้นตามจังหวะสะโพกของตนจนสติของควอนขาดหายไปอีกรอบ ซีวอนไม่พอใจเค้าบีบหน้าควอนให้เงยหน้ามามองเค้า แต่คนร่างเล็กตรงหน้าหยุดหายใจไปแล้ว ซีวอนพยายามปั๊บหัวใจขึ้นมาแต่ไม่สำเร็จ เค้าตาลีตาเลือกทำอะไรไม่ถูก เค้าไม่คิดว่าจะเลยเถิดถึงขั้นทำให้ตายได้
" เชี่ยเอ๋ย ไอ้เด็กเวรใจเสาะ มึงจะรีบตายไปไหนวะ!!"
ก๊อก!! ก๊อก ก๊อก !! เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมสัญญาญอินเตอร์คอม
" คุณครับเป็นอะไรรึเปล่าคุณครับผมได้ยินเสียงร้องคุณครับ!!" เสียงปริศนาดังมาจากหน้าห้องครวน
ซีวอนตกใจหน้าซีดเผือดกับเสียงที่ดังมาจากหน้าประตูห้อง เค้ารีบวิ่งออกมาตอบรับไปเพื่อให้คนด้านนอกตัดใจ เพราะเค้ามีหลายอย่างที่ต้องทำตอนนี้ อย่างแรกเลยคือการทำลายหลักฐานทั้งหมด และปีนหน้าต่างหนีอีกรอบ
แทคยอนเพิ่งออกเวร วันนี้เค้ามีเคสผ่าตัด4เคสติดกัน เค้าต้องยืนจนหลังแข็ง เคสสุดท้ายของวันนี้ทำให้แทคยอนสะเทือนใจ นี่เป็นเคสแรกในชีวิตเค้าที่คนไข้ตายคาเตียงผ่าตัด เด็กผู้หญิงคนนี้สวยและอายุยังน้อยเธอตายเพราะถูกฆาตกรรมแผลบริเวณกระบังลมฉีกขาดยาวมาก และยังมีรอยแผลถูกข่มขืนอีก แทคยอนแวะซื้อแผ่นแปะแก้ปวด เบียร์1แพ็ค โซจูอีก3-4ขวด คืนนี้เค้าคงต้องใช้เบียร์ช่วยให้หลับลึกขึ้น บางทีเค้าควรลางานด้วยรึเปล่า แต่เมื่อเดินมาถึงทางเดินหน้าห้องตัวเองก็ได้ยินเสียงคนกรีดร้องเรียกได้ว่าโหยหวนเลยขณะนั้นเป็นเวลาตี3คงไม่มีใครได้ยินเสียงนี้ แทคยอนแนบหูฟังทีละห้อง ถึงรู้ว่าเสียงดังมาจากเพื่อนตรงข้ามห้องเค้า เค้ากดอินเตอร์คอมแต่ไม่มีเสียงตอบรับ งั้นต้องเคาะประตู
" ทำไงดีวะ!!" ' ถ้าไม่ออกมาจะพังเข้าไปแล้วนะโว้ย ' แทคยอนบ่นพึงพำแบบคนวิตกจริต
" ขอโทษครับบังเอิญผมเผลอเหยียบโดนปุ่มเพิ่มเสียงทีวีน่ะครับ" เสียงของผู้ชายคนนึงตอบกลับมา ด้วยน้ำเสียงตื่นๆ ซีวอนมองใบหน้าผู้มาเยือนผ่านอินเตอร์คอม 'ชิบหายแล้ว!! ซวยแล้ว!! เพื่อนร่วมงาน !! ไอ้หมอนี่เป็นหมอที่โรงพยาบาลนี่หว่า'
" อ๊ะ ขอโทษครับ ผมนึกว่าเกิดเรื่องไม่ดีน่ะครับ..ขอโทษที่รบกวนครับ " แทคยอนตอบกลับ
"ขอโทษเช่นกันครับที่เปิดทีวีเสียงดังไปหน่อยครับ"ซีวอนถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีที่ไอ้หมอนี่โง่เชื่อคำพูดเค้า
" ไม่มีอะไรก็ดีแล้วครับ" แทคยอนถอนหายใจออกทางปาก และจัดการพาตัวเองเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็ว
เบื้องหน้าชายร่างขาว ชายแก่รูปร่างสัดทันถือหนังสือพระคัมภีร์ในมือและกล่าวบทส่งร่างไร้วิญญาณของน้องชายเค้า โลงศพค่อยๆถูกยกลงหลุม ชายร่างขาวขอที่ตักดินจากเจ้าหน้าที่
" ผมทำเองครับ" ชายผิวขาวในชุดสูทสีดำใบหน้าขาวซีดราวสีของกระดาษค่อยๆตักดินกลบโลงศพเบื้องล่างด้วยตัวเอง หลายต่อหลายครั้ง จนใบหน้าขาวๆเริ่มขึ้นสีอมชมพูและชุ่มไปด้วยเหงื่อ
" คุณหนูครับ " ซึงลองเยื้องกายเข้ามาใกล้ ซึงลองยกมือขึ้นแตะข้อมือของผู้เป็นนายเบาๆ
" ให้เป็นหน้าที่ของจนท.เถอะครับ" ซึงลองจับมือของผู้เป็นนายไว้
"พอเถอะคุณ"จุนโฮก้าวเดินเข้าหานิชคุณช้าๆ เค้าซบหน้าเข้ากับไหล่นิชคุณจากด้านหลัง
" โฮขอโทษคุณ..โฮขอโทษที่ช่วยควอนไม่ได้..โฮน่าจะทำได้ดีกว่านี้" นิชคุณหันกลับมากอดจุนโฮเพื่อนสนิทของเค้าและยกมือขึ้นกอดจุนโฮ
" ไม่ใช่ความผิดนายหรอก "คนผิวขาวกัดริมฝีปากตัวเองจนช้ำ ยามนี้ใบหน้านิชคุณเปื้อนไปด้วยความแค้น 'ความผิดหมอนั่นตะหาก แกต้องรับผิดชอบ..แกต้องตกนรก..ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่'
ในงานศพ มีญาติสนิทและบรรดาเพื่อนของควอนมาร่วมงานมากมาย มีเพียงนิชคุณคนเดียวที่ยืนสงบนิ่งเบื้องหน้าโลงศพน้องชาย
"ควอนพี่ไม่สนหรอกนะว่านายจะรักมันแค่ไหน แต่พี่จะฆ่ามันด้วยตัวพี่เอง.."
นิชคุณจัดงานศพโจควอนในคืนวันนั้น เค้าไม่อยากให้ใครมาแตะต้องเนื้อตัวน้อยชายเค้า เค้าไม่อยากให้ใครรู้ว่าน้องเค้าถูกข่มขืนจนตาย เค้าปิดข่าวจากทุกคนและบอกไปว่าถูกฆ่าชิงทรัพย์ คนผิวขาวเสียใจจนแทบบ้าตาย เมื่อกลับถึงบ้านนิชคุณก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เค้ากินซื้อเบียร์มา1ลัง และกินมันจนหมด ซึงลองรู้สึกเจ็บปวดใจเหลือเกิน เค้าได้แต่ทนมองคุณหนูของเค้าทุกข์ใจและทรมานตัวเอง คุณหนูของเค้าเคยเป็นคนที่สดใส ร่าเริงและแสดงความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา แต่ตั้งแต่พ่อแม่เค้าประสบอุบัติเหตุ และบริษัทถูกเทคโอเวอร์
บรรดาญาติมิตรก็ตีจากกันไปอย่างรวดเร็ว คุณหนูของเค้าต้องยืนลำแข้งตัวเอง จนวันนี้นิชคุณเป็นหัวเรือใหญ่ในการขับเคลื่อนธุรกิจหลายอย่างทั้งในและนอกประเทศ แต่คุณหนูของเค้าก็ไม่เคยทอดทิ้งคนข้างกาย ถึงแม้ความเจ็บในอดีตจะทำให้ นิชคุณกลายเป็นคนที่เย็นชาภายนอก แต่อ่อนโยนภายใน และไม่เคยแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมาอีกเลย แต่นิชคุณก็ยังรักและดูแลญาติและน้องชายดีเหมือนเดิม
ข้อมูลจากกล้องวงจรปิดมีตัวเดียวที่จับภาพได้ นอกนั้นคนร้ายทำลายทิ้งหมดแล้ว นิชคุณคิดว่าควอนก็ฉลาดพอที่จะตั้งกล้องวงจร หรือโง่ที่ทำพิรุจให้โดนจับได้ว่ามีกล้องซ่อนไว้ ภาพที่ได้มาไม่ชัดเจนนัก และไม่มีเสียงด้วย ส่วนเรื่องของDNA ก็ต้องรอผลจากแลบในโรงพยาบาล เค้าปิดเรื่องนี้จากตำรวจ คนร้ายทำงานเนียนมากเก็บรายละเอียดดีทุกอย่างจนน่าตกใจ ทำให้ต้องใช้เวลาหาDNA กันนาน
ภาพจากกล้องคอนโดก็มีปัญหาเรื่องเทปภาพสูญหาย นิชคุณดำเนินการฟ้องร้องเจ้าหน้าที่และผู้เกี่ยวข้องกับคอนโดทั้งหมด นอกจากได้DNAจากในห้องพักแล้ว เค้ายังได้รอยนิ้วมือจากหน้าประตูห้องด้วย
รอยนิ้วมือบนประตูห้องด้านนอกของควอน อาจจะเป็นของใครในคอนโดก็ได้ คนที่บังเอิญมาแตะโดนประตูห้องน้องชายเค้า
หลังจากได้DNA ไปนิชคุณรอผลแลป2วัน ซึ่งมันบังเอิญมาตรงกับรอยนิ้วมือของเจ้าหน้าที่ในโรงบาลของนิชคุณ
และจะเป็นใครซะอีกล่ะ รอยนิ้วมือนั้นดันมาตรงกับ หมออ๊ค แทคยอนคนที่นิชคุณตั้งเป้าไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ยิ่งภาพในกล้องไม่ชัด
แต่รูปพรรณสันฐานใกล้เคียงกันยิ่งทำให้นิชคุณเชื่อมั่นว่าต้องเป็นฝีมือของหมออ๊คแน่นอน
แต่รูปพรรณสันฐานใกล้เคียงกันยิ่งทำให้นิชคุณเชื่อมั่นว่าต้องเป็นฝีมือของหมออ๊คแน่นอน
เจ้าของรองเท้าลำลองย่างก้าวเข้ามาในตัวตึกโรงบาล เค้าเดินผ่านแผนกผู้ป่วยและเดินเข้ามาในห้องพักแพทย์ส่วนตัว ก่อนจะโยนกระเป๋า กองเสื้อผ้า หรืออะไรก็ตามแต่ที่คว้ามาจากคอนโดลงข้างเตียงนอนอย่างลวกๆ จากนั้นเค้าก็ทิ้งตัวลงเตียงดึงผ้าห่มสีขาวขึ้นมาคุมโปง คืนที่ผู้หญิงคนนั้นตาย แทคยอนกินเครื่องดื่มเบียร์และเหล้าไปเยอะทั้งที่ซื้อมาและที่มีติดห้องไว้ แทคยอนโทรหาชานชองกลางดึก เค้าขอลาหยุด2-3วัน
"เป็นอะไรรึเปล่าครับพี่..มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า"ชานชองถามอย่างเป็นห่วง
"ไม่มีอะไรหรอก...แค่เหนื่อยน่ะ...ไม่ต้องโทรตามนะ..พี่อยากอยู่คนเดียว..พร้อมเมื่อไหร่พี่จะกลับไป"แทคยอนตื่นขึ้นมากลางดึกคืนวันที่กินเบียร์ไปได้ครึ่งนึง เค้านอนไม่หลับเพราะฝันถึงน้องสาวเค้า แทคยอนเครียดจนต้องลุกขึ้นมาดื่มเบียร์ซ้ำ
จนเวลาผ่านไป2วัน เมื่อเช้าเค้ารู้สึกตัวตอนตี2 แทคยอนรีบมาโรงบาลทันที เค้าคิดว่าไปนอนที่ห้องพักแพทย์น่าจะดีกว่านอนคอนโด
จุนโฮเดินเข้าเดินออกแผนกศัลยกรรมระบบประสาทตั้งแต่9 โมงเช้า
" มาหาใครคะหมอลี " พยาบาลสาวตึกศัลยกรรมทักขึ้น
" หมออ๊คอยู่ไหมครับ" จุนโฮโบกมือทักพร้อมยิ้มหวานให้
" ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ.. " พยาบาลสาวอีกคนตอบแทน
" ใครพอมีเบอร์ติดต่อหมออ๊คไหมครับ" จุนโฮเดินมาเกาะเคาร์เตอร์และยิ้มหวานให้พี่ๆพยาบาล
" ไม่มีหรอกค่ะ ถ้าขอได้ ฉันจะโทรชวนออกเดททุกวันเลย คิคิ" พยาบาลสาวอีกคนพูดแทรกขึ้นมา
จุนโฮถามหาแทคยอนแต่ไม่มีใครเห็นหมออ๊คเลย เค้าอยากเจอคุณแทคยอน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครเห็นตัวแทคยอน
นี่เป็นวันที่3แล้วหลังโจควอนตาย จุนโฮโทรหาชานชองแล้วแต่ชานชองไม่เชื่อเค้ายืนกรานว่ายังไงคนร้ายก็ไม่ใช่รุ่นพี่ของเค้าแน่ๆ ชานชองบอกจุนโฮว่าแทคยอนไม่สบายเลยขอหยุดงานแต่ไม่รู้ว่าจะหยุดนานแค่ไหนแล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่แทคขอลางานแบบหยุดนานๆ ดังนั้นชานชองมั่นใจว่าคนร้ายไม่ใช่หมอแทคที่สำคัญคือชานชองให้ที่อยู่ห้องพักของแทคยอนมาทำให้จุนโฮและนิชคุณรู้ว่าแทคยอนพักอยู่ห้องตรงข้ามกับควอน
“หมอนั่นเป็นพวกชอบใช้กำลังเป็นหมอนั่นแน่โฮ” นิชคุณกล่าว
“รู้ได้ไง..หมออ๊คเค้าไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกคุณ..ชานเป็นเพื่อนหมออ๊คมาลายปีแล้วนะคุณ” จุนโฮพยายามแก้ต่าง
“หมอนั่นเคยถีบชางมินกระเด็นติดฝาผนังมาแล้ว..วันที่คุณไปหาควอน..วันที่จับได้ว่าควอนพาแฟนมานอนห้อง”นิชคุณเชื่อปักใจไปแล้ว
“แต่เด็กนายก็น้อยหน้าที่ไหน..แต่ละคนทำตัวเป็นมาเฟียคุมบ่อน”จุนโฮพูดความจริงบ้าง
“ฉันไม่ชอบบอดี้การ์ดนายเลย..ถ้ามายืนขวางหน้าโฮ..โฮก็ถีบเหมือนกันแหละ” จุนโฮจิกตาใสเพื่อนตัวขาว
“นายเข้าข้างมันเหรอ..”นิชคุณตวาด
“เปล่า!!..โฮแค่อยากให้นายใจเย็นๆ..การที่ควอนไปสกินชิพใครแบบกอดจูบ..มันเป็นนิสัยพื้นฐานอยู่แล้ว..นายคิดว่าควอนจูบหมอแทคแค่คนเดียวเหรอ..ควอนก็จูบโฮเหมือนกันแหละ..หมอนั่นกลายเป็นเด็กหัวนอกไปแล้ว” จุนโฮพูดอย่างเหลืออด ก่อนที่นิชคุณจะเอาชีวิตรุ่นพี่ชานชองไปเซ่นวิญญาณโจควอน เค้าต้องทำให้นิชคุณเลิกมีอคิตก่อน
“สกินชีพอะไร..จูบอะไร..ควอนจูบนายด้วยเหรอ” เพื่อนตาขาวทำตาโต เค้าแทบลมจับ
“เออ..ฉันเตือนควอนแล้ว..ว่าอย่าทำแบบนี้กับฉันต่อหน้านาย..แต่น้องนายบอกว่า..นายน่ะคิดมาก..มันแค่จูบขอบคุณ”จุนโฮตอบ
“แต่ไอ้หมอนั่นมันจับหน้าควอนด้วย..คุณเห็นกับตา”นิชคุณไม่ยอมแพ้
“มันก็ต้องมีสาเหตุสิ..โฮก็ไม่เชื่อว่าหมออ๊คเค้าเป็นฆาตกรเลยสักนิด”จุนโฮพยายามถ่วงเวลา
แต่เบอร์โทรที่หมออ๊คให้ไว้ก็ติดต่อไม่ได้ จุนโฮไปที่ห้องก็ไม่มีใครอยู่ จนถึงเวลาที่จุนโฮต้องเข้าวอร์ดเค้าเลยตัดใจ และคิดว่าช่วงเที่ยงจะแวะมาหาแทคยอนอีกที จุนโฮกังวลใจที่นิชคุณคิดว่าคนร้ายน่าจะเป็นแทคยอน ซึ่งเค้าคิดว่าเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด แต่ก็ไม่มีอะไรยืนยัน ควอนมาโรงบาลในช่วงที่แทคยอนย้ายเข้ามาประจำที่โรงบาล ถ้าแทคยอนคือคนร้ายจริงเรื่องนี้คงบังเอิญมากๆจนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครติดต่อแทคยอนได้
" คุณแทคยอนคุณกำลังทำให้เรื่องมันยุ่งยากนะครับ" โฮล่ะปวดหัวจริงๆ
นิชคุณอดลนทนไม่ไหว ด้านชานชองก็เต้นเล่าๆบอกให้ใจเย็นรอให้ชานกลับมาก่อน "พี่เค้าไม่ทำร้ายพวกนายหรอกเชื่อชานสิ..ไม่มีวันที่พี่แทคจะทำร้ายพวกนายคุณ คุณ!! แกห้ามทำอะไรพี่แทคนะโว้ย รอชานกลับไปก่อนนะโว้ย"
ชานชองติดประชุมงานสัมนาตัวแทนของโรงบาลจะขยับไปไหนก็ไม่ได้เวลา1 วันสำหรับจุนโฮและนิชคุณมันเป็นวันที่ยาวนานมาก
" ติดต่อหมอนั่นได้รึยัง!!..ถ้ามันไม่มาทำงานวันนี้..มันโดนไล่ออกแน่" นิชคุณพูดใส่หน้าจุนโฮ เค้าเลือดขึ้นหน้าร่างขาวที่ปกติผิวขาวซีดตอนนี้มันเเดงระเรือถึงเค้ารู้ว่าไม่ใช่ความผิดจุนโฮแต่เค้าก็ระงับอารมณ์โกรธไว้ไม่ได้
" ยังเลย..แต่คุณแทคลางานเป็นกิจลักษณะนะคุณ..นายเอาผิดเค้าไม่ได้ " จุนโฮส่ายหน้าเค้าก็ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว ที่อยู่อื่นก็ไม่รู้ แถมยังปิดมือถืออีกไอ้หมอแทค!!
" ...คุณ ต้องรออีกนานเท่าไหร่!!ไม่ใช่มันหนีไปแล้วนะ " นิชคุณเขี้ยวฟันกัดกร้ามเเน่น
" มันต้องกำลังหนีแน่ๆ" นิชคุณพูดอีก
" ใจเย็นน่ะคุณ โฮว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณแทคยอนก็มา" จุนโฮเดินมาใกล้นิชคุณเค้าจับมือเพื่อนเบาๆแล้วบีบ
วันนี้ทั้งวันอ๊ค แทคยอนทำตัวเป็นตัวละครลับเค้าลืมตรอกชื่อเข้าทำงาน และทำตัวเป็นผีดูดเลือดหลบเเสงตลอดเวลา โชคดีที่เค้าไม่มีเคสผ่าตัด และไม่ต้องขึ้นวอร์ดกับคนอื่น อาจเพราะเค้ายังไม่บอกชานเรื่องกลับมาทำงานแล้ว เค้าเเค่แวะทักทายคนไข้หลังผ่าตัดของตัวเองและหลบไปนอนที่มืดๆตามหลืบตามซอกตึก เค้ารู้สึกเหมือนยังไม่อยากพบใคร และยังเมาค้างอยู่ สงสัยคงต้องงดเครื่องดื่มแอลกฮอร์จริงๆซะแล้ว
3 วันแล้วตั้งแต่วันที่ควอนตาย นิชคุณยังหาตัวแทคยอนไม่เจอเจ้าหน้าที่บางคนบอกว่าเห็นหมออ๊คมาทำงาน บางคนก็บอกว่าไม่เห็น..เพ้อรึเปล่านิชคุณคิดไปว่าบางทีแทคยอนอาจพยายามหลบหน้าคนอื่นอยู่ นางพยาบาลคนทีเจอแทคยอนแจ้งแทคยอนไปแล้วเรื่องที่หมอโฮตามหาตัวอยู่ แต่ดูเหมือนว่าแทคยอนจะลืมสนิท
ญาติของนิชคุณหลายคน ทั้งเจสสิก้าและซีวอนต่างก็มาร่วมงานศพ นิชคุณบอกแค่ว่าถูกฆ่าชิงทรัพย์ ซีวอนแสดงความเสียใจมากเพราะเค้าเพิ่งเจอควอนเมื่ออาทิตย์ก่อน เค้าทำบำบัดจิตให้ควอน เค้าสงสารควอนมาก เค้าคิดว่าควอนน่าจะดีขึ้น และแฟนควอนน่าจะเข้าใจ ในขณะที่เจสสิก้าร้องไห้ร้องห่ม เธอกำลังจะแต่งงานกับควอนในอีกเดือนนึงข้างหน้าเรื่องนี้ทำให้นิชคุณได้แต่เก็บความลับไว้
ซีวอนขอกลับเร็วหน่อย หมอนั่นก็น่าสงสารเหมือนกัน มางานศพน้องชายเค้าได้ไม่ถึงชม.ก็ได้รับข่าวร้ายตามมา ภรรยาที่เพิ่งแต่งงานด้วยประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ซีวอนเลยต้องขอกลับก่อน
" นายไม่ต้องมาก็ได้คุณ นายอยู่จัดการงานควอนเถอะ" ซีวอนบีบน้ำตา
" เสียใจด้วยนะพี่ซี" นิชคุณสวมกอดญาติผู้พี่เบาๆ
หลังกลับจากงานศพ นิชคุณก็ต้องไปส่งเจสสิก้าที่บ้าน จากนั้นก็ขับรถกลับมาบ้านตัวเอง นิชคุณเปิดประตูเข้ามาในบ้าน เปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมากิน จากนั้นก็ทิ้งตัวลงโซฟา น้ำตาใสๆไหลออกมาจากปลายหางตา
ต่อหน้าผู้คนมากมาย ญาติและลูกน้องเค้าต้องเข้มแข็มต้องเก็บความรู้สึก นิชคุณปล่อยน้ำตารินไหลออกมา
Rrrrrrrr......rrrrrrrrrrrrrrrrrr
คนร่างขาวขยับตัว ส่งมือเรียวของตัวเองเข้ากระเป๋ากางเกง หยิบโทรศัพท์สีดำออกมาและสไลด์หน้าจอ
" ผลDNA เป็น+ครับ ผลตรวจรอบนี้ยืนยันชัดแล้วครับ DNA ในห้องนอนตรงกับDNAของผู้ชายคนนั้น คนร้ายคือคุณแทคยอนจริงๆ ...และผมเจอคุณแทคยอนแล้วครับ" ปลายสายคือซึงลองเลขาส่วนตัวของนิชคุณ
" ลากตัวมันมา!!" นิชคุณพูดจบก็วางสายทันที เค้าลุกขึ้นเดินห่างจากโซฟาไปยังห้องชั้นบน ห้องนี้เค้าเอาไว้เก็บของๆน้องชายเค้า นิชคุณเปิดประตูเข้าไป หยิบกล่องเหล็กใต้เตียงขึ้นมา
" หวังว่าเราคงได้สนุกกันนะคับคุณแทคยอน" นิชคุณยิ้มเหี้ยมเกรียม ก่อนหิ้วกล่องเหล็กลงมาที่ห้องนอนตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น