บรรดาหนุ่มๆที่ตรากตำทำงานกันมา3 วัน ทั้งหมดตัดสินใจว่าคืนนี้พวกเค้าจะไปดริ้งกันที่ร้านประจำ และเปิดโอกาสให้พี่หมีและอูด้งที่ไม่เคยเที่ยวผับเกาหลีได้ลิ้มลองรสชาติใหม่ๆ
"วันนี้ใครจะพาคุณกลับ..อ่า" พี่แพนด้าเดินตามเพื่อนตัวเล็กออกจากออฟฟิต และถามเพื่อนตัวเล็กอย่างสงสัย
" ไม่เอานะ ควอนแบกคุณไม่ไหวหรอกคนเดียวน่ะ" โจครวนรีบปฎิเสธทันควัน
" งั้นจุนโทรตามโฮนะ " พี่แพนด้ารีบควักโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนตาตี่ทันที
" โฮ..โฮง่า...ออกเวรยัง " แพนด้ารีบถามเพื่อน มืออีกข้างล้วงกระเป๋าสะพายข้างหากุญแจรถ
" กำลังจะน่ะ..มีอะไรเปล่า " จุนโฮถอดเสื้อกาว์นสีขาวออกและจัดการแขวนมันไว้กับไม้แขวนเสื้อในห้องพักแพทย์ ก่อนจะหันรีหันขวาตรวจดูของที่ต้องเอากลับบ้าน
" อืมงั้นอีก20 นาทีเจอกัน" จุนโฮรอบยิ้มคนเดียวอย่างดีใจ มีโอกาสได้เจอสักที พี่ชายสุดหล่อของคุณแทคยอน จุนโฮได้เจอชานชองอีกครั้งตอนที่ไปกินข้าวเย็นกลับนิชคุณเมื่อ2 วันก่อน น่าประทับใจมากในความรู้สึกของจุนโฮ
นิชคุณนำหน้าไปจองโต๊ะก่อนแล้ว จุนซูขับรถพาอูยองไปพร้อมกับครวน ส่วนชานชองไปกับแทคยอน พี่น้อง2 คนนี้มักออกไปด้วยกันหลังเลิกงานก่อนทุกที
รถสีดำของจุนซูเเล่นเข้าไปจอดหน้าพับ อูยองมองไปรอบๆ ' น่าสนใจดีแฮะ' ผู้คนหลั่งไหลกันเข้ามาแต่เป็นคนระดับค่อนข้างสูง ไม่ถึงขั้นข้างถนนสักทีเดียว
" ไปเถอะด้ง" โจควอนทักอูยองที่มัวแต่นั่งในรถเพลิน ทั้ง3 คนลงจากรถ มุ่งหน้าเข้าสู่พับด้านใน เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ความมืดที่แทบจะทำให้มองไม่เห็นหน้าเพื่อน เเสงไฟกระพริบระยิบเป็นจังหวะ และเสียงDJปลุกระดมเหล่าขาแด๊นซ์
มือเรียวยาวของพี่แพนด้าจับฝ่ามือของด้งน้อยแน่น เพราะกลัวน้องคนเล็กจะหลงหายไปกับฝูงคน ก่อนจะพาเข้าไปนั่งที่นั่งประจำ ซึ่งเป็นโซนกลางร้าน มีโซฟาตัวใหญ่ยาวให้นั่งและนอนได้ โต๊ะกระจกขอบเหล็กตัวกลางเป็นสีแดงประกายเพชร อาหารและเครื่องมีพร้อมไว้หมดแล้ว อาจเป็นเพราะนิชคุณสั่งรอเพราะเค้ามาคนแรก และดูเหมือนจะเมาเป็นคนแรก
" ซวยล่ะ!!" พี่แพนด้าอุทานออกมา ' ไอ้ลูกหมาจะรีบเมาไปไหนเนี่ย' เค้ามองหน้าคนผิวขาวอย่างเซงๆก่อนจะปลีกตัวไปบาร์เพื่อสั่งเหล้า
"ด้งจะสั่งอะไรสั่งเลยนะ งบบริษัทน่ะ555" โจควอนรีบบอกน้องเล็กแก้มป่อง
20 นาทีต่อมา ขณะที่หนุ่มๆนั่งคุยกัน
"เฮ้ เมาตั้งแต่เริ่มเลยเหรอ " จุนโฮสะกิดไล่จุนซู เค้าชี้ไปทางคนตัวขาวที่กำลังกระดกเหล้าเข้าปากโดยไม่สนใจใคร
" เฮ้อ...ก็อย่างที่โฮเห็นหร่า..ท่านประธานผู้ตรากตรำทำงาน..แพนด้าเซง " จุนซูถอนหายใจยาว พลางหยิบแก้วยินโทนิคขึ้นดื่ม
" ฮ่า~ ชื่นใจจริงๆ..." แพนด้าอุทานยาว
" เฮ้!! ที่กินเนี่ยคิดรึยังใครจะพาคุณกลับ..น้อยๆหน่อยเถอะนะ" จุนโฮแขวะใส่แพนด้าทันที
" อย่าโทรตามโฮมาแล้วตีเนียนเลยนะพี่" จุนโฮแหววใส่แพนด้า
' ที่โฮยังไม่สั่งอะไรก็เพราะต้องมาวัดดวงก่อนหรอกนะ'
" ว้า!! ก็ได้ เอาเลยนะ วันนี้พี่อยากดื่ม" แพนด้ายกยิ้ม
เพื่อนซี้2 คนยกมือขึ้นข้างนึง สิ่งเค้ากำลังจะทำคือการเป่ายิ้งฉุบหาคนพาเพื่อนตัวขาวกลับบ้าน
ไข่ ไบ้ โบ๊ะ ผลคือเสมอ ไข่ ไบ้ โบ๊ะ ผลเป็นเสมออีก น้องเล็กเดินมาถึงโต๊ะเค้างงเมื่อเห็นพี่แพนด้ากำลังเป้ายิงฉุบแบบจริงจังมากๆ
" 5555 ไม่ต้องงงหรอกด้ง เรื่องปกติน่ะ 2 คนนี้กำลังเถียงกันว่าใครจะมีสิทธ์ได้สนุกคืนนี้น่ะ" โจควอนกดไหล่น้องเล็กนั่งลง และบอกบริกรหนุ่มให้วางเครื่องดื่มลงบนโต๊ะพร้อมให้ทิป
" เย้!! จุนชนะล่ะ..คืนนี้มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น" แพนด้าลุกขึ้นมาเต้นและเดินลับหายไปในฝูงชน
" เฮ้อไอ้แก่เอ้ย!!" โจควอนรำพึงคนเดียว เค้ายกแก้วมาร์การิต้าขึ้นจิบ และรอบมองไปทั่วๆเมื่อไหร่แทคจะมานะ
" กรรมของโฮตลอดเลย ฮือ" จุนโฮนั่งก้มหน้าประชดชีวิต ' ทำไมโฮแพ้ไอ้แพนด้าตลอดเลย'
ควอนกับด้งนั่งคุยกันไปเรื่อยในขณะที่นิชคุณก็เอาแต่ดื่มๆ แพนด้าก็ออกไปเต้นเย้วๆ โฮจังนั่งกดมือถือเล่น
" ดีคับคุณจุนโฮ" เสียงไม่คุ้นหูดังขึ้นข้างหูจุนโฮ หนุ่มตาตี่หลุดจากภวังค์ หันมองตามเสียง ริมฝีปากอิ่มแตะเข้ากับแก้มของคนผิวเข้ม ต่อหน้าต่อตาคนผิวขาวที่หันมาเห็นเข้าพอดี จุนโฮตาเบิกโพลง และขยับตัวหนีด้ยความเก้อเขิน แต่เจ้าของใบหน้าสีเข้มกลับยิ้มให้
" ขอโทษครับ เสียงมันดังไปหน่อยผมไม่อยากตะโกน" แทคยอนพูดขึ้น พร้อมขยับตัวลงนั่งข้างจุนโฮ
" เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกครับ" จุนโฮขยับที่ให้คนร่างใหญ่นั่ง
" ทำไมมาช้าจังครับ" จุนโฮถามแทคยอน
" ผมไปส่งพี่ชายน่ะครับ...เห็นบ่นปวดท้องน่ะครับ" แทคยอนหยิบน้ำเปล่าขวดใสออกจากกระเป๋ายกขึ้นดื่ม
" เอ๋!! ไปหาหมอรึยังครับ" จุนโฮรีบถามทันที ' ทำไมไม่พามาให้โฮตรวจล่ะคุณแทค ฮือ ฮือ'
" ผมซื้อยาให้แล้วครับ..ตอนออกมาเค้าหลับไปแล้ว" แทคยอนตอบด้วยใบหน้าเรียบเชย ที่มาช้าเพราะแทคอยู่เฝ้าจนพี่ชายเค้าหลับก่อน
" สั่งเครื่องดื่มรึยังครับคุณแทค " จุนโฮถามแทคยอน
" ไม่ครับ..ผมไม่ดื่ม..ชานไม่ให้ดื่มนอกบ้านน่ะครับ" แทคยอนหัวเราะเบาๆ
สายตาคมๆของนิชคุณจ้องขะเม้งมาที่เพื่อนตาตี่และชายร่างใหญ่ตั้งแต่คนผิวเข้มเดินเข้ามา หมอนั่นทำยังกับจะจีบเพื่อนเค้าซะอย่างงั้น
' เลวเหมือนกันนี่ จากคนนู้น ก็มาคนนี้ หว่านสเน่ห์ไม่เลือกจริงๆ นายนอกใจเมียมากี่ครั้งแล้ว '
คนผิวขาวมองแทคยอนผ่านแก้วเหล้าอย่างเเค้นเคือง
" ต๋าย!! " เสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มบุรุษในเงามืด
" หวัดดีจ้าคุณ " สาวสวยตัวเล็กผิวขาวในชุดหนังสั้นเสมอหูเดินเข้ามาหยุดข้างตัวคนผิวขาว ก่อนจะก้มลงจูบแก้มนิชคุณแบบที่เจ้าตัวยังแปลกใจ
" อ่าวเจส" นิชคุณทักกลับ
" นั่งด้วยกันสิ" นิชคุณเชิญสาวสวยนั่งข้างตัว เจสสิก้านั่งลง เธอทั้งเบียดและกระแซะร่างนิชคุณ
"คิดถึงเจสไหมคุณ..เจสคิดถึงคุณมากเลยนะ " เจสก้าพูดเสียงแหบพล่าทันที และใช้แขนเรียวยาวคล้องเธอคล้องคอนิชคุณทันที
จุนโฮเหลือบตามองเพื่อนตัวแสบ ' เฮอะคืนนี้คงไม่ต้องพากลับแล้วมั้ง'
" โฮ..ควอนว่าเตือนคุณหน่อยก็ดีนะ.. ต่อให้ป้องกันดีแค่ไหน ถ้าเมาก็คงพลาดสักวันแหละ" โจควอนพูดน้ำน้ำเสียงซีเรียส สายตาเค้าค้อนควับมาทางเจสสิก้าแว๊ปนึง
" หมายความว่าไง" แทคยอนหันมาด้านซ้ายเพื่อถามโจควอนทันที และมองตรงไปที่บุรุษผิวขาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเค้า
" มั่วน่ะ!! มั่วไปเรื่อย..เจอใครที่เสนอตัวก็คว้าไว้" โจควอนพูดประชด
".........." แทคยอนนั่งนิ่งดวงตาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มเบื้องหน้า เค้าเป็นคนที่ทำให้นิชคุณเป็นแบบนี้ เค้าควรรับผิดชอบใช่รึเปล่า
" นายก็รู้นี่..ใครห้ามหมอนั่นได้..นับวันยิ่งโมโหร้ายขึ้นเรื่อยๆ ถึงโฮจะอยากตบให้ตื่น แต่ตบไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก...ควอนก็รู้ว่าตอนนี้โฮมีเรื่องชกต่อยไม่ได้นะ" จุนโฮตอบโจควอน หมอโฮทิ้งตัวพิงเบาะแบบเซงๆ และถอนหายใจยาว
ไม่ทันที่งานเลี้ยงจะเริ่มนิชคุณเเละหญิงสาวที่มาใหม่เริ่มจูบปากและซุกไซร์ซอกคอกันและกัน
" โห..พี่...ไปเปิดห้องเลยดีกว่าไหม" อุยองกลืนน้ำลายเฮือกกับหนังสดตรงหน้า
ชิ!! จุนโฮทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจเมื่อเห็นเพื่อนซี้ของเค้าปล่อยตัวปล่อยใจไม่แคร์สายตาใคร เค้าไม่ควรพาเพื่อนมาที่อโคจรแบนี้เลยโดยเฉพาะกับเจ้าคนที่ใช้ชีวิตเหมือนประชดทุกคนบนโลกใบนี้
เสียงเพลงแร๊พ เพลงฮิปฮอบ บันลาดดังสลับกันไป แสงสีแสบตากระพริบระยิบระยับ คนผิวเข้มนั่งเอามือกุมหัว เค้าไม่ชอบพื้นที่เสียงดังๆมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถึงแต่ก่อนเค้าจะมาเที่ยวกับพวกคุณบ่อย แต่เค้าก็ไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้ แทคยอนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าช่วงนี้ทำไมเค้ารู้สึกไม่ค่อยดีตลอดเวลา
เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนผับใกล้ปิด ผู้คนเริ่มซาลงแต่ขาแดนซ์บางคนก็ยังเต้นกันอยู่
อยู่ๆคนผิวขาวก็ลุกขึ้น เตรียมจะจูงมือเจสสิก้าออกไป นิชคุณหัวเราะร่าด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจากพิษเหล้า แถมทั้ง2 คนยังหอมแก้มสลับกันไปมา
" จะไปไหน " คนผิวสีเข้มทักพร้อมลุกขึ้นขวางทาง
" นายต้องกลับบ้านกับหมอโฮ" แทคยอนบอกเพื่อนตัวขาวอีกครั้ง
“นายเป็นใคร..มีสิทธ์อะไรมาสั่งฉัน” คนผิวขาวใช้ฝ่ามือยันหน้าอกคนผิวเข้มออกไปให้พ้นทาง แต่ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงตอนเมานี้จะทำอะไรแทคยอนไม่ได้
" ไปเถอะ.เจส..ไปห้องเธอกัน" นิชคุณคว้าเอวสาวสวยไว้แน่นและพยายามเบี่ยงตัวหลบคนตัวใหญ่ให้ได้
" ไปห้องคุณบ้างสิ..เจสไม่เคยไปบ้านคุณเลยน้า" หญิงสาวออดอ้อนนิชคุณ
"ครั้งหน้าได้ไหมหือ.." นิชคุณจูบแก้มเจสสิก้า และแทบจะซุกไซร์กันต่อจนลืมว่าจะกลับบ้าน
จุนโฮ โจควอน มองแทคยอนอย่างไม่เชื่อสายตา ' เหอะๆ นายกล้ามากที่เข้าไปขวางนิชคุณ ' ถึงจะรู้ว่า2 คนนี้เคยสนิทกันมาก แต่หลังจากเหตุการ์เมื่อ4 ปีก่อน โจควอนและจุนโฮคิดว่า แทคยอนต้องบ้าหรือโง่มากแน่ที่คิดว่าเจ้าลูกหมาตัวสีขาวนี่จะยอมอ่อนข้อให้
" คุณน่ะกลับไปเถอะคุณผู้หญิง" แทคยอนหันมาพูดกับเจสสิก้าแทน ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
" อะไรของนายยะ!! เจสสิก้าอารมณ์เสีย เธอยกมือขึ้นหวังจะพลักแทคยอนเหมือนกัน
"ผมบอกให้คุณกลับไปซะ!! " แทคยอนเน้นเสียง ดวงตาเรียวแข็งกร้าวบ่งบอกว่าเค้าเอาจริง
" ย่าห์!!..อย่ามาสั่งฉันนะ" เธอพลักอกแทคยอนอย่างแรง
"อ๋า..เจ็บนะ นายทำอะไรน่ะ..ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้" เจสสิก้าร้องเมื่อมือหนาจับล็อกที่ข้อมือเล็กๆสีขาว แทคยอนออกแรงบีบนิดหน่อยให้รู้ว่าเค้าทำได้มากกว่านี้แน่ถ้าเธอไม่หยุด เค้าสบตาเธอและส่ายหน้าช้าๆ ก่อนถอนหายใจออกมายาวๆ ปวดหัวจริงๆแฮะ
คนผิวเข้มปล่อยมือขาวของเจสและพลักเธอเบาๆให้พ้นทาง จุนโฮต้องรีบเข้าไปแยกเจสสิก้าออกมา โจควอนส่ายหน้าอย่างเอือมระอา อูยองนั่งมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตื่นเต้น ' พี่แทคเป็นสุภาพบุรุษเสมอ เค้าไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิงสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่พี่แทคจับตัวผู้หญิง'
"คุณกลับบ้านได้แล้ว " แทคยอนเดินเข้ามาประชิดตัวคนร่างขาว มือหนาคว้าข้อมือคนผิวขาวไว้ แต่นิชคุณสะบัดแขนอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด ยิ่งสะบัดแรง แทคยอนก็ยิ่งหงุดหงิด
' ทำไมนายถึงดื้อด้านไม่ฟังใครตลอดเลยนะ '
" ปล่อยฉัน!!" นิชคุณตะคอกเสียงดัง สีหน้าและแววตาแสดงความไม่พอใจมากๆที่ถูกขัดจังหวะความสุขของตัวเอง
' อีกแล้วนะแทค..นายนี่มันมารความสุขฉันอีกแล้วนะ'
" คุณ..กลับบ้านเถอะนะ นายเมาแล้ว " แทคยอนทำเสียงอ่อนโยน ดวงตาเรียวยาวจับจ้องไปที่ใบหน้าคนร่างขาว
โอ้ย!!
แทคยอนอุทานเสียงดังเมื่อคนผิวขาวโน้มใบหน้าเข้ามาที่แขนกำยำของคนผิวเข้มและใช้ฟันซี่เล็กๆกัดสุดแรง เรียกเลือดซึมๆออกจากผิวหนังได้เยอะพอควร แทคยอนหลับตาและสะบัดแขน เค้าปล่อยมือที่จับนิชคุณไว้เพื่อเอามือมากดปิดห้ามเลือดที่แผลอีกข้าง
' บ้าเอ้ย!! ' แทคยอนอุทานในใจ
" เฮ้ย!!" โจควอนรีบเข้ามาดูแทคยอน เค้ามองหน้าคนผิวสีเข้มสลับกับดูบาดแผลบนแขนเพื่อนตัวโต
" เกินไปแล้วนะคุณ..เป็นเพื่อนกันทำไมต้องทำกันแบบนี้" โจควอนโมโหเค้าตวาดนิชคุณเสียงดัง
" ใครบอกว่าคุณเป็นเพื่อนมัน..เพื่อนกันเค้าไม่แย่งเมียเพื่อนหรอกโว้ย ..มันนอนกับผู้หญิงของฉัน..และทำเธอท้อง..นายยังคิดว่ามันเป็นเพื่อนฉันอีกงั้นเหรอ" นิชคุณตะคอกใส่โจควอนบ้าง เค้าอัดอั้นตันใจมาตลอด4 ปี
" ...." แทคยอนส่ายหัวเบาๆ เค้าไม่รู้จะพูดอะไรได้มากกว่ากว่านี้
จุนโฮรีบหยิบขวดน้ำเปล่ามาหาแทคยอน เค้าขอแขนแทคยอนเพื่อทำแผล แต่ดูเหมือนแทคยอนจะยังไม่ตัดใจเรื่องนิชคุณ
" ไว้ก่อนก็ได้ครับคุณโฮ"
" ฉันบอกนายแล้วนะ..อย่ามายุ่งกับฉัน" คนผิวขาวยิ้มเยาะอย่างสะใจ ทั้งพิษแอลกฮอล์กับความแค้นเคืองในใจผสมปนเปไปหมด
" ไปกันเจส..เราไปสนุกกันดีกว่า" นิชคุณคว้าแขนเจสจิก้าเพื่อจะออกจากร้าน
" คุณ..นายไม่ใช่คนแบบนี้..นายทำแบบนี้ไม่สมเป็นนายเลย " แทคยอนพยายามจับบ่าของนิชคุณไว้
' แทคจะรั้งคุณไว้ให้ได้..ทั้งหมดเป็นความผิดของแทคเอง'
"แล้ว...แบบไหนที่นายคิดว่าเหมาะ" คนผิวขาวพูด เค้าหันกลับมาสบตาคนผิวเข้มในความมืด แสงสลัวๆก็ยังพอทำให้เห็นสีหน้าและแววตาของคู่สนทนาได้
" นายไม่เหมาะกับความรักแบบนี้หรอก" แทคยอนพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ไว้
'แทคขอโทษคุณ..ทุกอย่างมันเป็นเพราะแทค '
5555 คนผิวขาวหัวเราะร่วน " ใครว่าฉันรักเหอะ..ฉันแค่สนุก " นิชคุณระเบิดเสียงหัวเราะ
" ความรักอะไรกันสำหรับฉันมันไม่จำเป็นหรอก" คนผิวขาวแสยะยิ้ม พูดประชดประชันใส่หน้าคนผิวเข้ม
" ใช่ไหม..เจส" คนผิวขาวยกหลังมือเจสสิก้าขึ้นจูบปาก สีหน้าและแววตาหวานเยิ้ม แต่ปราศจากความจริงใจ
แทคยอนอึ้งกับข้อความที่เพิ่งออกจากปากเพื่อนรักของเค้า
' ทุกอย่างมันผิดผลาดไปหมดเลยชาน แทคจะทำยังไง แทคปวดหัวจัง '
จุนโฮกับควอนมองหน้ากัน
" โฮ..ทำไงดีเนี่ย..ควอนไปไม่ถูกเลย " โจควอนยืนดูเพื่อนทะเลาะกัน
" แล้วปกติพี่ๆ..พาพี่คุณกลับยังไงล่ะครับ" อูยองถามหลังจากนั่งเงียบมานาน
" เหอะๆ ..พากลับแค่วันที่ไม่มีผู้หญิงอยู่ด้วยไง" จุนซูเมาเรื้อนมาเลย เค้าเบียดตัวมานั่งข้างอูยอง แถมยังถือวิสาสะใช้หัวผาดบ่าน้องเล็กแบบเอาแต่ใจ
" เหวอ..เหวอ..งื้อ" อูยองตาเบิกโพลงเมื่อพี่แพนด้าเข้ามากระแซะ เค้าใช้มือปัดหัวพี่ใหญ่ทีมนิชคุณออกแต่เจ้าของศีรษะกับยังดื้อดึง แง้พี่ชาน..พี่แทค ช่วยด้งด้วย!! ' แต่โบรานว่าไว้ ' อย่าว่าคนเมา ' ผมยอมแค่คืนนี้เท่านั้นนะ
"ด้งไปมันส์กับพี่ดีกว่าอยู่ตรงนี้มีแต่เรื่องปวดหัว" จุนซูจับมืออูยอง เค้าลากน้องแก้มบวมหายไปในฝูงชน
" พอแล้วคุณ!! ..เจสหมดอารมณ์แล้ว" เจสสิก้าของขึ้นเมื่อรู้ว่านิชคุณไม่ได้จริงจังกับเธอ เธอพละตัวเองออกมา
" ทำไมล่ะเจส.." คนผิวขาวเอ่ยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด ฝ่ามือนิชคุณกำลังจะคว้าข้อมือของเจสสิก้าไว้แต่ก็คว้าไม่ทันเมื่อร่างกายของเจสถูกดึงไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว
" เจสอยู่นี่เอง..พี่หาเธออยู่ตั้งนาน " บุรุษร่างใหญ่พอๆกับแทคยอน4คนโผล่มาจากด้านหลังของผับ และตรงปรี่เข้ามาหาสาวสวยที่เป็นแฟนของตน
ซีวอนได้ข่าวไม่ดีเกี่ยวกับแฟนเค้า เธอติดพันกับหนุ่มหน้าตาดีอยู่ ยิ่งทำให้ซีวอนหึงหวงและออกตามหา เค้าให้บอดี้การ์ดหลายคนไปเฝ้าตามผับหลักๆที่เจสสิก้าชอบไป และคืนนี้เค้าก็พบเธอ
คนผิวขาวโมโหที่มีคนมาดึงเจสสิก้าไปอีกแล้ว ยิ่งทำให้นิชคุณหัวเสียมากขึ้น
' ทำไม่ทุกคนชอบมาแย่ผู้หญิงของฉัน' คนผิวขาวตาขวางใส่ผู้มาเยือนทันที
" ซวยแล้ว!!" โจควอนอุทานเสียงดัง
" อะไรควอน" จุนโฮหันควับเมื่อมือเล็กของโจควอนกระตุกข้อศอกเค้า
" ซีวอน..หมอนี่เป็นแฟนเจสสิก้า..ขาโหดมาเฟียน่ะ" โจควอนพูดเสียงเบาลงทันที
" อ๋า!!...ทำไมหมอนี่ชอบก่อเรื่องจริงๆเลย " หมอโฮรีบดึงมือนิชคุณ แต่เจ้าของมือสะบัดแขนตัวเองจนมือจุนโฮหลุดออกจากมือเค้า
คนผิวขาวเดินเข้าหาเจสสิก้าโดยไม่สนใจคนแปลกหน้า นิชคุณคว้าข้อมือเจส แต่เจสชักมือหนี ใบหน้าเธอซีดเผือด
ผัวะ!! หมัดฮุนๆกระแทกเข้าใส่หน้านิชคุณคนผิวขาวเซไปด้านข้างด้วยความงุนงง เพื่อนทั้ง3 ตกใจมากรีบลุกขึ้นมาดูแลนิชคุณทันที
แทคยอนปรี่เข้าใส่คนที่ต่อยนิชคุณ เค้าชกฝ่ายตรงข้ามจนอีกฝ่ายล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นในหมัดเดียว และพลักลูกน้องของซีวอนอีก2 คนให้ห่างจากกลุ่มเพื่อนของตัวเอง
" ใจเย็นๆครับ..เพื่อนผมแค่เมา ..ปกติเค้าไม่ได้เป็นคนแบบนี้" แทคยอนพยายามยุติปัญหา
" เกินไปแล้วนะเว้ย" นิชคุณพลักจุนโฮและควอนออก เค้าโถมตัวเข้าไปหากลุ่มบอดี้การ์ดของซีวอน
ท่ามกลางความอลวนของเหล่าหนุ่มๆที่กำลังตะลุมบอนกัน โดยแทคยอนไม่ได้สู้เพื่อเอาชนะ แต่สู้เพื่อปกป้องคนผิวขาว เค้าแค่หลบฉาก ออกหมัดน้อย ใช้แค่หมัดที่จำเป็น ลูกน้องฝ่ายซีวอนก็สะบักสะบอม
" หมอนี่เก่งแฮะ.." ซีวอนมองแทคยอนอย่างชื่นชม หมอนี่ใจเย็นแม้ในสถานการณ์คับขันมากๆ และยังควบคุมอารมณ์และทักษะได้ดี
" ไม่ !!" เสียงของเพื่อนตัวเล็กที่สุดในกลุ่มดังขึ้น เมื่อลูกน้องคนนึงของซีวอนคว้าขวดเหล้าเตรียมฟาดใส่นิชคุณอย่างสุดแรง
" คุณ..หลบ!! " จุนโฮตะโกนเมื่อเค้าเห็นขวดเหล้าใกล้ใบหน้าเพื่อนเหลือเกิน แต่มันใกล้เกินไปแล้ว คนผิวขาวเห็นวัตถุใสขุ่น ที่ปลายหางตาของเค้าไม่ไกลมาก สมองของนิชคุณประมวณว่ามันเป็นขวดเหล้าแน่ๆ แต่ระยะขนาดนี้เค้าทำได้แค่หลับตาและเบี่ยงหน้าหนี
" เพล้ง!!" เสียงขวดแก้วแตก เศษแก้วเล็กๆส่งเสียงกริ๊ก กั๊กล่วงลงสู่พื้น ลูกน้องของซีวอนตกใจมาก
ตัวซีวอนเองก็ไม่คิดว่าจะมีเรื่องกันขนาดนี้ เค้าตัดสินใจล่าถอยและรีบพาเจสสิก้าไป
" พระเจ้า!!...แทค " โจควอนหวีดเสียง
คนผิวขาวลืมตาขึ้นด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด ' ไม่เจ็บเลย ทำไมล่ะ ทั้งที่คิดว่าโดนแน่ๆแล้ว'เค้าลืมตาขึ้น และรับรู้ถึงความอบอุ่นที่คุ้นเคย ร่างกายของคนผิวเข้มโอบกอดเค้าไว้แน่น นิชคุณหันหน้ามาเจอใบหน้าของแทคยอนที่ซุกอยู่ข้างแก้มเค้า ใบหน้าคนสีเข้มมีเม็ดเหงื่อประพรมอยู่ทั่วใบหน้า แต่สีหน้าแสดงความเจ็บปวดฉายชัด คิ้วที่ย่นติดกัน ฟันขาวที่ขบกันเเน่นจนสันกรามนู่นขึ้นมา
นิชคุณผงะและยังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูก
โจควอนรีบเข้ามาดูแทคยอยทันที
" พระเจ้า!! โฮ... เลือดแทคไหลเยอะมากเลยนะ " คนร่างเล็กปากสั่นมือสั่นและทำอะไรไม่ถูก
" ควอนฉันพาแทคไปโรงบาลก่อนนะน.." จุนโฮบอกเพื่อนตัวเล็ก
" ฉันจะจัดการพวกที่เหลือเอง " โจควอนพยายามตั้งสติ คนตัวเล็กยกมือขึ้นลูบหน้าและตบใบหน้าตัวเอง3 ที ' ก่อนอื่นต้องตามหาตัวอูยองและจุนซูให้เจอ เค้าหวังว่าพี่แก่คงไม่พาน้องเสียคน ไม่งั้นคืนนี้เค้าคงต้องเรียกแฟนมาช่วยเก็บศพแน่
" คุณแทค.." จุนโฮพูดกับแทคยอนเค้าพยายามคลายมือของคนร่างใหญ่ออกจากตัวเพื่อนซี้เค้า
" คุณ!!.. นายเป็นอะไรรึเปล่า" แทคยอนถามนิชคุณทันที เค้าจับคนร่างขาวพลิกซ้าย พลิกขวา เพื่อดูว่าโดนแก้วบาดรึเปล่าโดยลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นคนรับขวดแก้วแทนและแผลที่แขนใหญ่มาก
" คุณหน้านายมีแผลด้วย "แทคยอนรีบคว้าหากระดาษเช็ดมือมาซับเลือดที่หน้านิชคุณอย่างเบามือที่สุด
เค้าไม่ได้สนใจหมอจุนโฮเลยเหมือนโลกนี้มีแค่เค้ากับนิชคุณ
" คุณแทค! นิชคุณไม่ได้เป็นอะไรครับ..นั่นเลือดคุณกระเด็นโดนหน้าไอ้คุณมัน " จุนโฮตะโกนกรอกหูแทคยอน เค้าตบหน้าแทคยอนเบาๆเพื่อเรียกสติ
จุนโฮพาเเทคยอนออกมาที่รถพร้อมกับนิชคุณที่ยอมให้แทคยอนจุงมือออกมาอย่างว่าง่าย
" นั่งครับ..หันแขนมานะครับ " จุนโฮใช้กรรไกรที่ควานหาได้ในกล่องยาหลังรถ เค้าตัดเนื้อผ้าบริเวณไหล่และออกแรงฉีกจนเเขนเสื้อเชิ้ตหลุดออกมา
" อั่ก..อึก " แทคยอนหลับตากัดฟัน บาดแผลฉีดขาดลึกยาวมาก2-3 รอย ท่อนแขนแทคยอนชุ่มไปด้วยเลือดสีเข้มจำนวนมากไหลทะลักราวท่อปะปาแตก
จุนโฮใช้ผ้าสะอาดในรถกดพันแผลแทคยอนไว้ให้ นิชคุณยืนดูด้วยความรู้สึกผิด ณ เวลานี้เค้ามั่นใจว่าตัวเองสร่างเมาแล้ว
" คุณนายรอกลับกับควอนนะ..เดี๋ยวโฮพาคุณแทคไปโรงบาลเอง" จุนโฮคุยกับเพื่อนตัวขาวด้วยน้ำเสียงซีเรียส แต่เค้าไม่ได้มองหน้านิชคุณ เวลาจุนโฮโกรธเค้าจะไม่สบตาคนที่ทำให้เค้าไม่พอใจ นั่นยิ่งทำให้นิชคุณรู้สึกแย่
" พี่ควอนดูแลไม่ไหวหรอกครับ..คุณเมาอยู่ด้วยนะคุณหมอ" แทคยอนพูดกับจุนโฮอย่างจริงจัง แต่สีหน้าเค้าเหมือนจะบอกว่าตอนนี้เจ็บแผลมากกว่า
" คุณหมอไปส่งคุณก่อนก็ได้ครับ..เดี๋ยวผมไปโรงบาลเอง" แทคยอนกัดฟันพูด
" คุณแทคต้องไปกับผมครับ..ส่วนนายนะคุณถ้าสร่างเมาแล้วก็กลับบ้านไปซะ..ห้ามไปต่อที่ไหน" จุนโฮโมโหเค้าพูดเสียงลอดฟันด้วยความรู้สึกที่เหลืออดจริงๆ ‘ถ้าไม่ติดเรื่องที่ฉันเป็นหมออยู่ ฉันคงตีหัวนายแล้วส่งไปนอนโรงบาลแล้ว’ ลีจุนโฮมีวิชาชีพค้ำหัวอยู่มันไม่เหมือนตอนเค้าพบนิชคุณครั้งแรก ตอนนั้นเค้าตัดสินใจจะลาออกจากโรงพยาบาลเพื่อมารับหน้าที่ดูแลนิชคุณ เค้าจะใช้ไม้แข็งยังไงก็ได้ไม่มีใครว่า แต่ตอนนี้เค้าทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว
" ...คุณไปโรงบาลด้วยไม่ได้เหรอ..." นิชคุณพูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องให้ มือขาว2 ข้างประสานกันขยับยุกยิกด้วยความเครียด
" เฮ้อ!... คุณนี่ดึกแล้วนะ..โฮดูแลคุณไม่ไหวหรอก..เมาแล้ว กลับบ้านไปนอนซะ" จุนโฮถอนหายใจยาว ' เหนื่อยโว้ย การเป็นเพื่อนกับไอ้ลูกหมานี่เหนื่อยจริงๆ'
"ตะ..แต่" นิชคุณพูดตะกุกตะกัก
" ไปด้วยกันหมดนี่แหละคับคุณหมอ" แทคยอนเหลือบตาขึ้นสบตาจุนโฮ เข้าขยิบตาให้ข้างนึงเพื่อยุติปัญหาด้วยการตามในนิชคุณ
คนตัวขาวนั่งรอด้านนอกห้องตรวจด้วยความเครียด จำนวนเลือดที่ไหลออกมามันเยอะมากจนเค้ายังหวั่นใจ ถึงจะเกลียดแทคยอนยังไงแต่เค้าก็ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้หมอนั่นตายเพราะความงี่เง่าของตัวเอง
rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
ยังคงเจ็บปวดเพราะคิดถึงเธอ คิดถึงทุกครั้งที่หัวใจเต้น ต้องลืม ต้องลืมจึงจะมีชีวิตอยู่ได้ ต้องลืมไปให้หมด ไม่อย่างนั้นฉันคงตาย rrrrrrrrrrr
" แทคกลับถึงบ้านรึยัง..ทำไมรับสายช้าแบบนี้" ชานชองถามน้องชายด้วยความเป็นห่วง นี่เกือบตี3 แล้ว น้องชายของเค้าไม่เคยเที่ยวดึกขนาดนี้แล้วไม่โทรมาบอก
" โรงบาลน่ะชาน" แทคยอคพูดเสียงเรียบ เค้าไม่อยากให้พี่ชายห่วง
" ไปทำอะไรที่โรงพยาบาล นายเป็นอะไร.โรงพยาบาลไหน" ชานชองได้ยินว่าแทคไปโรงพยาบาลก็สติแตก
" มีเรื่องกันที่ผับนิดหน่อย..เสร็จแล้วกำลังจะกลับคอนโด " แทคพยายามเลี่ยงตอบ
"คืนนี้ไม่ไหวแล้วชาน พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ" แทคยอนอ้อนพี่ชายทันที
" แต่..แทค..เดี๋ยว" ชานชองพยายามจะคุยกับแทคยอนให้ได้
" แค่นี้นะพี่..แทคต้องวางสายแล้ว" แทคยอนเก็บมือลงกระเป๋าทันทีเมื่อจุนโฮเดินกลับเข้ามา
" เย็บเสร็จแล้วครับ..เดี๋ยวผมไปเคลียร์เงินก่อนนะครับ" แทคยอนลุกขึ้น และทำท่าเหมือนจะล้ม จุนโฮเข้ามาช่วยพยุงทันที
" ....." คนผิวขาวเข้ามาเห็นช็อตคนผิวเข้มยืนเกาะไหล่เพื่อนซี้ ใบหน้าทั้งคู่แทบจะแนบสนิทกัน
นิชคุณย่นคิ้วด้วยความไม่พอใจ ความรู้สึกที่ก่อตัวข้างในคืออะไรกัน
"ไม่ต้องแล้วครับคุณแทค..คุณจ่ายค่ารักษาให้แล้วครับ" จุนโฮประคองแทคยอนออกมาที่นอกห้องตรวจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น